Foto: ANP/Edwin Smulders
Hoe gaat het nu met de deelnemers? Elke week publiceert Story een interview met één van hen.
Deze week: Martin Jonkman, die na een week het huis gedwongen moest verlaten.
Big Brother Martin Jonkman
Voor Martin Jonkman (58) was het vijfentwintig jaar geleden niet echt een serieuze actie om zich aan te melden voor het eerste seizoen van Big Brother. ‘Mijn twee neefjes vonden het wel leuk om hun oom voor Big Brother op te geven,’ vertelt Martin aan Story. ‘Ik kreeg daarop een uitnodiging om op gesprek te komen, waarna gesprekken met psychologen volgden. Hoewel het als een grap begon, vond ik het idee steeds leuker om in een huis met nog wat anderen te worden opgesloten. We wisten dat we geen contact met de buitenwereld mochten hebben, dat we opdrachten kregen en dat je eruit gestemd kon worden. Alleen, dat huis bleek wat bouwketens te zijn die waren omgebouwd tot een woning.’
Als eerste naar huis gestemd
Martin was destijds de eerste bewoner die na een week het huis uit werd gestemd. ‘Maar het contact met de anderen is altijd gebleven. Ik vond het natuurlijk niet leuk om eruit te gaan, daar was ik het huis niet voor ingegaan. Maar het was niet anders. Ik ben in de maanden daarna wel elke dag naar het programma blijven kijken.’
Afzondering
Destijds zat het gedwongen vertrek hem niet lekker; er werd regelmatig de indruk gewekt dat hij zich afzonderde. ‘Dat was zeker niet zo, maar op de beelden heb je geen invloed. Dat is televisie.’ Wat Martin niet had verwacht, was dat zijn deelname aan het televisieprogramma hem zakelijk veel zou opleveren. ‘Net als nu had ik toen ook al een eigen airco-installatiebedrijf. Ineens liep het storm met bestellingen. Dat was een leuke bijkomstigheid. Maar ik vond het ook wel lastig dat iedereen mij herkende. Mensen letten op je en dat vond ik wel even schakelen.’
Ik raad het mijn kinderen af
Afraden aan kinderen
Hoewel Martin geen spijt van zijn deelname heeft, zou hij het niet meer opnieuw doen. ‘Stel dat mijn kinderen zich voor Big Brother of een ander realityprogramma willen opgeven, raad ik ze dat zeker af. Daar moeten ze niet aan beginnen.’
Bron: Story.nl