Als de bewoners een voor een uit bed druppelen is het half tien. Maurice heeft de hele nacht bij Karin op de kamer geslapen. Het opstaan gaat voor iedereen met pijn en moeite, want de avond ervoor is het kwart over vier geworden. Alle gebeurtenissen van de avond moesten nog worden verwerkt. En daar zijn behoorlijk wat biertjes bij genuttigd. Ruud: “Ik kan echt niet meer tegen alcohol.”
Er heerst een sombere sfeer deze ochtend. De vijf bewoners lopen verloren door het lege huis. “Ruud, we zitten steeds dichter bij elkaar met het eten”, grapt Maurice en geeft hem een bemoedigende schouderklop als hij naast hem aanschuift voor het ontbijt. Karin zit als enige vrouw aan het hoofd van de tafel. De zenuwen voor de weekopdracht zijn bij sommigen duidelijk merkbaar. Ruud krijgt amper een hap door zijn keel. “Het is hier bloedheet binnen”, verzucht hij. De thermometer geeft 26 graden Celsius aan. Maurice: “Dan ga je toch naar buiten toe.” Karin maakt er meteen een grapje van: “Is goed, dan stap ik nu op.”
Napraten
Het onverwachte afscheid van Mona en Bianca heeft veel indruk gemaakt op de achterblijvers. Toch wordt er maar met weinig woorden over de twee gerept. “Ik hoop dat Mona nu weer blij is”, zegt Maurice serieus en daarna lachend: “Wij hebben nu in ieder geval niet zo’n grote afwas meer.” Aan de ontbijttafel krijgen de bewoners te horen dat de tijd voor de weekopdracht is ingekort naar twaalfeneenhalve minuut. Dit verontrust ze niet echt. Karin: “Het moet zelfs kunnen in tien minuten.” Willem: “Ja, dit is een makkie.”
De bewoners komen nog een keer terug op de gebeurtenissen van gisteravond. Maurice: “Het was wel grappig als er gisteren niemand was weggegaan, dan hadden we een aardig weekbudget gehad.” Ook Ruud had het geld zelf wel willen houden. “Het was leuk geweest als we allemaal een duizendje hadden gehad voor onze verrichte diensten. Maar het is helaas niet zo. Ik heb ze gisteren even in mijn handen gehad. Dat was de eerste keer dat ik een duizendje heb vastgehad.” En even later: “Voor die 10.000 gulden had ik mooi mijn kever puntgaaf kunnen opknappen.” Maurice en Karin tegelijk: “Je had best mogen gaan hoor.”
Karin: “Ik stond perplex van dat voorstel. Dat had ik nooit verwacht. Ik kreeg er echt een rotgevoel van. ” Maurice: “Ik zou er geen seconde aan denken om weg te gaan.” Ook bij Bart bracht het geld geen vreemde gevoelens naar boven. “Geld doet mij helemaal niets, ook niet toen ik het daar zag liggen.”
Vol vertrouwen
De bewoners besluiten na het ontbijt om nog even gezamenlijk de weekopdracht te oefenen. Om de beurt lukt het iedereen met veel gemak. Binnen drie minuten is het klusje geklaard. De bewoners kunnen het eigenlijk niet zo goed geloven. Ze worden er in ieder geval een stuk vrolijker van. De sombere sfeer van die ochtend is meteen verdwenen. Over en weer worden grapjes gemaakt. Zal het straks inderdaad zo makkelijk worden met de weekopdracht?
Verkleedpartij
De spanning is te snijden vlak voor de weekopdracht. Ruud is zich aan het concentreren op de weekopdracht. “Dat is toch nodig”, zegt hij stellig. Toch is de angst voor de uitslag dit keer niet groot, omdat iedereen flink heeft geoefend. Bart: “Ruud, over de inzet van deze week kun je nu niet klagen.” Maurice is het er mee eens: “Ja, de inzet wordt steeds beter.” Tegen de spanning moet Bart even wat drinken: “Als jullie het goed vinden, schenk ik even een beker melk voor mezelf in.” Maurice: “Als wij een kat mogen, dan wel.”
Het is een kwartier voor de weekopdracht. Iedereen maakt zich klaar. Karin: “Gatverdamme, het is al kwart voor twaalf!” Ze rent naar haar slaapkamer om zich om te kleden. Bart is al begonnen. Hij heeft een blauwe stretchbroek aangetrokken met een rood jasje erover aan. Zijn grote boots eronder. Karin heeft een blauwe doorschijnende rok aan. De kleding van de bewoners ziet er theatraal uit. Klaar voor het circus.
Als Ruud zijn blauwe stretchbroek aandoet, schrikt Maurice: “Ga jij er in je blote hol in!”, roept hij. Bart blijkt deze werkwijze ook te hebben gevolgd: “Ander zit het niet, joh. Ik heb alleen maar boxershorts.” Maurice lacht de twee hartelijk uit.
“Wij zijn toch wel gek”, voegt Ruud hierna aan toe. Maurice: “Waar zijn we toch weer aan begonnen.” Toch vinden ze de opdracht best leuk: “Wel te gek, normaal doe je dit niet.” Ruud is het er mee eens: “Wat denk je, ik ben 45. Dan ga je niet koorddansen.”
Weekopdracht geslaagd
De warming-up gaat op een zeer speciale manier. Ze zijn in ieder geval heel erg vrolijk. Ze proberen elkaar zo veel mogelijk op te peppen. Deze opdracht zal en moet lukken.
Om twaalf uur is het dan eindelijk zover. Ruud begint als eerste. Met gemak gooit hij de bal in de mand en snelt hij over het koord. Gillend van geluk rent hij naar de anderen. Karin is de volgende. Bij haar gaat het een stuk moeilijker. Pas na acht keer gooien belandt de bal in de mand. Maar als ze vervolgens op het koord niet de overkant bereikt, moet het weer opnieuw. Dit keer gaat het gemakkelijker. Ook Karin slaagt. Bij Willem gaat het net zo gemakkelijk als bij Ruud. “Wat een lekker gevoel als het in een keer lukt.” Maurice heeft vooral problemen met de bal. Pas na zes keer gooien, mag hij beginnen aan het koorddansen. Willem lacht hem ervoor uit. Als laatste gaat Bart. Tijdens het oefenen bleek het al heel gemakkelijk voor hem. Dat laat hij ook nu weer zien. Als hij op het koord gaat staan, moedigt Willem hem aan om een salto te maken. Dat doet Bart niet. Vlak voor het eind blijft hij wel een hele tijd op een been op het koord staan. Als klap op de vuurpijl loopt hij ook nog een stukje achteruit. “Wat een uitslover”, roept Willem.
Na bijna vijf minuten is de opdracht voltooid. Karin: “Is dit nu alles?” Voor de bewoners is het een flinke ontlading. De sfeer wordt er alleen maar vrolijker op. “Is het nog een wereldrecord ,” roept Ruud. Willem: “Nee, dat heeft Bart verknald.”
Het budget voor de komende week komt hierdoor uit op f 165,40. “Vreten”, roept Willem als reactie op de verhoging van 35 procent.
Nadat Maurice, Bart en Willem hem zijn voorgegaan, ontdoet ook Ruud zich van zijn baard. Big Brother heeft vorige week al geïnformeerd of de mannen geen scheerschuim meer hadden. Het leek er toen niet op dat de heren de – toch niet echt subtiele hint – begrepen. Niemand voelde zich in ieder geval geroepen zich te scheren. In ieder geval lopen de vier nu opeens frisgeschoren door het huis. De reden van deze omslag is niet bekend.
Afkicken?
Bart heeft een probleem. Hij is door zijn voorraad shag heen. Hij heeft nog maar anderhalf pakje over en daar redt hij het maar vijf dagen mee. Nu is hij de enige roker in het huis, dus sigaretten bietsen zit er ook niet in. Het lijkt er op dat het gedwongen afkicken wordt voor Bart. Misschien kunnen de nieuwe bewoners sigaretten meenemen voor Bart. Zou wel een goede binnenkomer zijn.
Aaibaar
Big Brother heeft het een en ander aan de bewoners uit te leggen. Bart doet verslag. “Ik begin met het minst belangrijke. Er zijn een aantal mensen aan de andere kant van de schutting die willen dat we iets aaibaars in huis hebben. Ik wil geen kat maar ik stel me open voor iets anders, ik denk dan aan een konijn of een ander knaagdier.” Willem grapt: “We hebben Karin toch?” Karin vindt het best: “Ik doe mijn bontmantel wel aan.” Ze kunnen niet besluiten wat voor knuffelbeest ze in huis willen. Karin is namelijk niet zo voor knaagdieren: “Ik vind ze eng.” Hier moeten ze nog even over nadenken.
Twee vrouwen?
Dan volgt de tweede mededeling. “In de loop van volgende week krijgen we twee nieuwe bewoners. Dit houdt in dat de nominatieronde van aanstaande maandag een week wordt opgeschoven. Sterker nog, alle nominaties worden een week uitgesteld. De nieuwe bewoners kunnen dan ook meenomineren. Ze mogen trouwens niet veel vertellen van buitenaf, zoals Mona wel deed.” Bart vertelt verder: “Ik had gezegd dat het voor Karin misschien wel leuk was als er iemand van het vrouwelijke geslacht bij kwam. Daar konden ze niks over zeggen, ik mocht wel een voorkeur opgeven. Makkelijk zat, Sabine en Martin. Maar daar gingen ze niet op in.”
Stappen
Na het eten is iedereen op zichzelf. Karin wil nog wat lezen maar valt al gauw in slaap. Ook Willem en Ruud houden hun ogen niet lang open. Alleen Bart houdt het vol. Stug blijft hij doorlezen. Willem wordt nog even wakker maar vertrekt gauw naar zijn bed. Bart probeert hem tot andere gedachten te brengen: “Oh, ik ga zo nog even stappen, ga je niet mee? Even naar de kroeg.” Het mag niet baten, Willem is vastbesloten. Bart is niet echt blij met de situatie. Als Ruud wakker wordt, zegt hij verbolgen: “Iedereen is aan het slapen. En ik zit hier maar een beetje te lezen!”