Koude fikken
Karin is deze ochtend al heel bedrijvig. Als zij opstaat, begint ze meteen aan de handwas. Anouk helpt haar met het ‘centrifugeren’. Met veel moeite wringt zij de was door de perser. Anouk: “Zo, koude fikken krijg je ervan.” Onderhand staat er nog een berg natte was te wachten. Karin: “Ja koud hé, we gaan eerst binnen even opwarmen, hoor.” Maar van opwarmen, komt niet veel. Karin werkt door. Ondertussen vertelt zij Anouk hoe je het beste kan wassen en hoe dat vroeger werd gedaan. Het is al half twaalf. Big Brother heeft de mannen nu al twee keer gewekt, maar niemand heeft nog een teken van leven getoond. Maurice is de eerste die opstaat. Met zijn handen voor zijn gezicht stamelt hij tegen Karin en Anouk uit dat het een uurtje of half twee is geworden de afgelopen avond. “Zonde, je was juist van plan op tijd naar bed te gaan”, zegt Karin belerend. Even later volgen ook Ruud en Bart zijn voorbeeld. De was is een zware klus voor Anouk. Met veel kracht probeert zij de was door de wringer te krijgen. Ze wil zich niet laten kennen en gaat flink door. “We hebben wel een biertje verdiend”, zegt Anouk trots tegen Ruud en Bart, blij dat ze klaar is. “Wil je dan nog even de mosterd voor mij pakken”, grapt Ruud, die Anouk meteen weer aan het werk wil zetten.
Baan weg
De midgetgolfbaan wordt opgehaald. Een grote kraan takelt het ding naar boven. Iedereen kijkt toe. Ze mogen zelfs een beetje helpen. Terwijl de baan omhoog wordt gehezen roept Ruud: “Daar gaat George Baker weer.” Eindelijk kan er weer worden gevoetbald. Het duurt niet lang voordat Willem staat hoog te houden. In ruil voor de midgetgolfbaan komen twee anderhalf meter hoge zakken vol met cadeaus de tuin in. Niet voor henzelf, maar voor de weekopdracht.
Nominaties
Rond de klok van een gaat iedereen aan tafel zitten. Ze lijken alvast klaar te gaan zitten voor de nominaties. Anouk maakt zich al problemen over hoe zij haar spullen donderdag allemaal mee moet nemen. Ruud heeft voor zichzelf al een oplossing: “Ik bind een laken aan mijn gitaar vast, waar ik alles in doe.” Iets later wordt omgeroepen dat de nominaties beginnen. “Shit is dat vandaag!”, grapt Anouk. Iedereen gaat een voor een richting de dagboekkamer. De sfeer is erg ontspannen vandaag. “Het nomineren is net als een beurt overslaan bij ganzenborden”, zegt Anouk filosofisch. “Het is een spel.” Maurice: “Ik heb aan niemand een hekel”, vertelt hij over zijn motivatie van zijn nominaties, maar durft eigenlijk niet omhoog te kijken.”
Zeker weg
Maandagmiddag vertelt Anouk dat ze denkt dat zij donderdag zeker wordt weggestemd. Zij heeft duidelijk aangegeven dat ze naar huis wil. Bart gaat er toch niet uit volgens Anouk. “Dat werd toen met Sabine wel duidelijk. Er komt dan ook geen nieuwe meer bij want jullie zullen nu waarschijnlijk toch niet meer opstappen. Jullie zitten er al zo lang.”
Einstein
Bart legt e=mc2 uit, de relativiteitstheorie van Einstein. “Hoe sneller je beweegt, hoe zwaarder je wordt, daardoor kun je nooit de snelheid van het licht bereiken. De snelheid van het licht vind je terug in bijvoorbeeld het telefoonverkeer. Als je in Nederland belt met iemand uit Amerika, spreek jij en horen ze in Amerika meteen wat je zegt. Als je vanaf de maan praat, dan heb je een vertraging, omdat de maan meer dan 300.000 km van de aarde af staat.” De snelheid van het licht is volgens Bart 300.000 km per seconde.
Gênant
Het menu voor de rest van de week wordt doorgesproken. Karin vraagt Willem wat er nog in de vriezer ligt. Dit zijn volgens Willem balkenbrij, bloedworst en rundvlees. Bij het horen van bloedworst kijkt Anouk vol walging de keuken in: ‘gadverdamme’ is haar enige reactie. Willem verzacht haar walging door te zeggen, dat hij wil proberen de bloedworst anders klaar te maken. Het gesprek na het eten gaat over verlegenheid. Anouk vertelt een gênante situatie. Haar handen waren al kapot van de allergie toen ze in de kroeg uitgleed en haar handen openhaalde. Op de vloer lag bier en glas. Anouk trok een pokerface en liep naar de soosruimte, wilde ondanks de pijn onder geen beding janken in de kroeg.
Zwembad
In de loop van de avond hebben de bewoners het over beroemd zijn. Stel je voor dat dezelfde mensen die je eerst niet kenden nu ineens doen alsof ze je grootste vrienden zijn? Anouk: “In de zomer had ik altijd meer vriendinnen dan in de winter. Wij hadden namelijk een zwembad in de tuin. Een keer had iemand bij ons thuis gezegd dat onze ouders op vakantie waren. Iedereen uit de klas was gewoon gekomen. Toen hebben we maar fris en chips gehaald en alsnog een feestje gebouwd, ik had er geen zin in, al die mensen weg te sturen. De bewoners vinden dat er nu wel genoeg is gepraat. Er moet weer geknipt, geplakt en geschilderd worden.