Eindhovens Dagblad 11 september 1999
Door Anja van den Akker
Veronica volgt in Big Brother negen mensen die honderd dagen een huis delen, terwijl de camera hen 24 uur per dag vastlegt. Een rondgang door de woning stemt tot weinig vrolijkheid.
Achter een groot blauw zeildoek gaat het Big Brother Huis schuil. Een troosteloze prefab-woning in Almere-Buiten, waar negen mensen het honderd dagen met elkaar moeten uithouden, zonder enige vorm van privacy. Want 24 camera’s en 59 microfoons leggen iedere beweging en zucht vast. Het publiek kan vanaf 16 september alles bij Veronica en via internet volgen.Omdat het niet lukte een bestaande woning te vinden, kozen de producers voor een snel uit de grond gestampte instant-oplossing.Het lijkt op een – met de beste bedoelingen – ingerichte vakantiebungalow. Ietwat foute kleur vloerbedekking, stoelen die niet lekker zitten en een te kleine koelkast.Bedompt is het er ook, zeker in de twee slaapkamers waar ramen ontbreken. Hier moeten vier mensen honderd dagen slapen.Maar het ergste zijn de éénrichtingsspiegels: in het plafond, overal in de muren. Daarachter snort de camera, onhoorbaar, 24 uur per dag.SpeakersMaar ook binnen het gezichtsveld draaien overal camera’s. Je kunt geen stap verzetten of je hoort het geluid van een lens die inzoomt of uitzoomt. Overal bewegen er mechanische ‘ogen’ met je mee.
In elke hoek hangen microfoons. En speakers waardoor de groep kan worden toegesproken.In onzichtbare nissen bivakkeren zestig technici in ploegendienst die dit bizarre tv-project gestalte geven. Op precies 270 vierkante meter moeten de uit 3000 aanmeldingen geselecteerde negen deelnemers letterlijk met de billen bloot. Want ook al beloven de makers de shots uit de douche en wc niet op tv te gebruiken, in de regiekamer koekeloert wel constant een technicus mee. Dat besef moet moordend zijn, maar volgens de makers leert de ervaring dat men de camera al na een paar dagen is vergeten.Roze en paars gebeitste wanden, geel-zwarte bank, veel blank hout. Een wringer. Want een wasmachine past niet in het motto back to basic. Evenmin als televisie, telefoon of radio. De buitenwereld dat zijn wij”, aldus gedelegeerd producent Paul Rِmer.Nietszeggende schilderijtjes. Getint glas in de ramen. En een uitzicht van nul komma nul. Het enige lichtpuntje is de tuin. Een groot deel bestaat uit moestuin, want de kandidaten worden geacht voor hun eigen eten te zorgen. Vandaar dat er ook zes kippetjes rondscharrelen, die overigens niet geconsumeerd mogen worden. In de hoek alvast een kerstboom, want ook de feestdagen zal een aantal mensen hier doorbrengen.De kijker bepaalt met regelmaat welke kandidaat het veld moet ruimen. Degene die op 31 december overblijft, gaat met een kwart miljoen gulden naar huis.DagboekkamerIn de woning ook een zogeheten dagboekkamer. Daar kunnen de kandidaten dagelijks hun hart luchten, zonder de anderen erbij.
Maar ook hier weer een camera, waardoor deze ‘biecht’ meteen alle vorm van vertrouwelijkheid heeft verloren.Alles wordt centraal geregeld. Alleen het licht in de slaapkamers kunnen de mensen zelf uitdoen. Maar dan treedt onmiddellijk de infraroodcamera in werking. Er is niets op slot, ook de voordeur niet. Maar wie eenmaal naar buiten is gewandeld, komt er niet meer in.Vier klinisch psychologen staan klaar om het geheel in goede banen te leiden en ook na afloop voor eventuele begeleiding te zorgen. Bang voor traumatische ervaringen zijn ze niet, want ze geloven heilig in de strenge selectie.Voor het geval het er in Huize Big Brother toch wat te gezapig aan toe mocht gaan, hebben de bedenkers een aantal impulsen in petto. Rِmer: Je kunt denken aan een huisdier. Of een spelletje.”Dan is er nog de ‘verwenkast’ waar af en toe een zak chips, fles wijn of andere geneugte des levens in wordt gezet.
Want zo back to basic hoeft het nu ook weer niet. Hoofdredacteur Hummie van de Tonnekreek (ex-Weekend), ziet het zo: Ik hoop dat de kandidaten elkaar ook wat te vertellen hebben. In een sfeer van onthaasting en soberheid komen ze wellicht aan andere dingen toe.”Van de Tonnekreek, die na haar vertrek uit de roddelbladenwereld alvast mocht oefenen met Je Leven Op Video met Rémi van der Elzen, beaamt dat haar grenzen ‘best ver weg liggen’. Maar ik geloof in de eigen beslissingen van mensen. Of dit programma ethisch op het randje is? Ach, alles heeft zijn eigen ethische grenzen. Ik geloof dat de tijd de televisie krijgt die hij verdient.”Komt het de geloofwaardigheid van dit programma wel ten goede als uitgerekend een mevrouw die furore heeft gemaakt met een roddelblad de inhoudelijke dienst uitmaakt?
Ach, als in de VS een filmacteur president kan worden, kan dit ook. Geweld en intimidatie komen er bij mij niet in. Maar als er een mooie liefdesscène voorbijkomt. Tsja, waarom niet? Big Brother telt negen levensverhalen bij elkaar op. Natuurlijk zoek ik elke dag naar een spectaculair moment. Ik hoop op emotie. Maar verder mag er ook heel veel stilte zijn.”