Weekend nummer 41 13 oktober 1999
Tara, de Amsterdamse schoenenverkoopster die na elf dagen vrijwillig haar koffers pakte en opstapte, zou het liefs niets meer met Big Brother te maken willen hebben. Praten over haar gevangenis in Almere mag ze niet en kennelijk wil ze dat ook niet. Tara zou het liefste wer een normaal en anoniem leven willen gaan leiden, maar de makers van Big Brother gunnen haar dat niet. Ze moet als zij dat willen komen opdraven in de studio en voor de camera verschijnen. Hoe lang houdt ze dat nog vol?
Psychologen hadden het al voorspeld: voor de deelnemers aan het spraakmakende Veronica-programma Big Brother komt het hele leven op de kop te staan. De bewoner of bewoonster van de ‘vrijwillige gevangenis’ in Almere die het honderd dagen volhoudt en met een kwart miljoen naar huis gaat kan zelfs zo in verwarring raken dat hij daarna misschien wel jarenlang niet meer zijn draai kan vinden. De opsluiting in de Big Brother commune kan zelfs fataal zijn voor jarenlange relaties. De partner van degene die het Big Brother huis op komende nieuwjaarsdag verlaatkrijgt misschien wel een heel ander persoon in huis.
Dat de gevolgen van deelname inderdaad heel groot zijn, bewijst Tara, de schoenenverkoopster die na elf dagen een punt zette achter haar deelname aan het programma. Enkele dagen nadat Martin het Big Brother huis had verlaten, nadat de kijkers hem hadden weggestemd, stapte Tara op. Niemand, ook de makers van het programma niet, had verwacht dat juist zij de woning vroegtijdig en vooral vrijwillig zou verlaten. De 21-jarige Tara stond stevig in haar schoenen en was ervan overtuigd dat ze de honderd dagen opsluiting in het Big Brother huisvol zou maken.
‘Voor mij wordt het een groot avontuur. Ik ben een type dat in is voor gekke dingen en toen ik las over de mogelijkheid om mee te doen heb ik me onmiddellijk ingeschreven. Ik heb me daarbij van niemand iets aangetrokken. Mijn vriend was niet zo blij dat hij me honderd dagen niet zou zien. Mijn moeder was ook niet enthousiast. En toch heb ik doorgezet. Ik geloof wel dat ik het aankan. Ik ben niet iemand die altijd maar thuis zit. Ik ben vaak weg. Ik ga graag met mensen om. Ik beschouw Big Brother als een groot en vooral gezellig schoolreisje. Ik denk dat ik de komende drie maanden een ontzettend leuke tijd tegemoet ga,” zei Tara voordat ze haar intrek nam de in Big Brother gevangenis.
Ze zei ook dat ze hoopte dat Big Brother haar bekend zou maken. Tara wilde heel duidelijk een ster worden en daar had ze alles voor over, zelfs haar baan in de schoenwinkel die ze voor Big Brother opzegde. Juist voor de zo impulsieve en spontane Tara is de deelname op een grote desillusie uitgelopen.
Al na een paar dagen was ze ervan overtuigd dat ze noit zou kunnen wennen aan het huis, waarin ze met acht deelnemers terecht gekomen was. En nog erger: Tara zou ook nooit goed kunnen wennen aan de mensen om haar heen. Ze had ‘niets’ met de andere deelnemers, die ze naar haar terugkomst in de bewoonde wereld ook een stelletje ‘schijnheiligerds’ noemde. Aanvankelijk liet ze dat niet merken. Tara hoopte namelijk dat de kijkers haar zouden wegstemmen en dat ze na een week weer op straat zou staan. Maar in plaats van Tara werd Martin weggestuurd. Tara deed nog moeite om zich aan te passen, maar vier dagen later werd het haar teveel. haar medebewoners vertelde ze vlak voordat ze haar koffers pakte dat ze heimwee naar haar familie had. Later bleek dat die heimwee wel mee viel. Tara had het gevoel dat ze niet in die groep paste. Haar Amsterdamse humor werd niet begrepen en zij had niets met de humor van de anderen. En, zo benadrukte Tara, ze werd gek van dat ‘harmonieuse gedoe’ in huis: samen afwassen, samen koken, samen schrobben, samen spelletjes doen, etc. In feite kwam het erop neer dat Tara zich doodongelukkig voelde. En nadat ze afscheid had genomen van haar medebewoners werd duidelijk dat Tara er ook niet langer meer naar verlangt om bekend te worden.
Haar verlangen een ster te worden is over. Tara had na haar terugkeer in de bewoonde wereld het liefste meteen willen onderduiken. Praten over haar ervaringen wil ze liever niet. Tara is ook niet, zoals haar ex-medebewoner Martin, in elk tv-programma te zien. Ze wil liever geen interviews geven, wat nu eenmaal bij de ‘ster-status’ waarnaar ze verlangde hoort. Tara wekt zelfs de indruk dat ze liever niets meer met het hele project te maken wil hebben. Ze zou het liefste de draad van haar normale leven weer willen oppakken. Maar voor dat laatste krijgt ze geen kans. Wat is namelijk het geval? Tara is verplicht om zo nu en dan op de televisie te verschijnen en haar zegje te doen. Voordat ze het Big Brotherhuis inging zette ze namelijk haar handtekening onder een soort wurgcontract, waar ze niet meer onderuit kan. In dat contract staat onder meer dat ze een spreekverbod heeft over de wijze waarop Big Brother door Veronica en door tv-producent John de Mol wordt geproduceerd. Over haar ervaringen in de commune mag ze alleen praten met toestemming van de omroep en de tv-rpducent, die haar zelfs niet toestaan om over haar belefenissen bijvoorbeeld een boek te schrijven. Tara wekt niet de indruk dat ze dat laatste graag zou doen. En ze is heel duidelijk ook niet geinteresseerd om nog betrokken te blijven bij het vervolg van Big Brother. Maar Tara kan geen kant op. Weigeren om naar de studio te komen voor de Big Brother uitzendingen zou namelijk uitgelegd kunnen worden als contractbreuk. Afgelopen donderdag tijdens de langere uitzending van Big Brother nam ze in de gesprekken met Daphne Deckers en Rolf Wouters ook een wat ongeinteresseerde houding aan. Ze beantwoordde alle vragen keurig, maar daar bleef het bij en ze liet de kijkers achter met de grote vraag: wat is er werkelijk gebeurd waardoor ze onverwacht uit het Big Brother huis stapte?
Tara voelde zich ook niet op haar gemak naast Martin, die nog altijd heel enthousiast is over zijn verblijf in de Big Brother commune en er geen geheim van maakt hoe jammer hij het vindt dat de kijkers hem dwongen op te stappen. Misschien wel logisch, want Martin behoorde tot het groepje dat Tara als ‘schijnheiligerds’ bestempelde.
Hoe gaat het nu verder met Tara? Daarover werd afgelopen donderdagavond niet gesproken. Kan ze weer terugkomen bij de schoenwinkel waar ze een vaste baan had? Hoe reageerden haar vriend en familieleden? Tara, die zo graag een ster had willen worden, hult zich wat haar gevoelens betreft in een waas van geheimzinnigheid. En datzelfde doet ze met betrekkiing tot de terugkeer in haar eigen omgeving. Komt Tara de psychische klap die Big Brother haar bezorgde weer te boven en zal ze in staat zijn weer normaal te functioneren? En hoe zal het gaan met haar ex-communeleden? Als Tara na elf dagen in de ‘vrijwillige gevangenis’ in Almere al zo van slag is, hoe zal het de bewoners vergaan die de komende weken hun koffers pakken en opstappen?