Het Parool 29 oktober 1999
Een week geleden bereikte de tv-variant van Big Brother een dramatisch hoogtepunt. Kandidaat Sabine werd door de kijkers met grote meerderheid van stemmen terug naar Tilburg gestuurd, vriendje Bart bleef alleen achter, er werd door bijna alle judassen in de BB-bouwkeet een traantje weggepinkt en een onthutste Bianca riep: ”Dit is een onmenselijk programma!”
De gespannen aanloop naar Sabines gedwongen vertrek en de hoogoplopende emoties misten hun uitwerking niet. Het contrast met de uitzending van gisteren kon niet groter zijn, en dat terwijl er dit keer twee mensen vertrokken. Amsterdamse kandidate Mona gaf gehoor aan een noodkreet van het thuisfront: er waren problemen met de oppas voor de kinderen, die bovendien op school gepest werden sinds hun moeder grappend tegen holenmens Ruud zei dat ze zijn massages wel in natura zou terug betalen. Ze meldde terloops ook iets over negatieve publiciteit, wat hoogst opmerkelijk is voor iemand die volgens de producenten in een isolement leeft.
De Rotterdamse Bianca stelde bij haar vertrek dat haar doel bereikt was: ze wilde weten hoe het is om met anderen samen te leven en hoopte meer over zichzelf te leren. Jezelf, zo bleek, dat zijn je vrienden. En die vieren elders feest. Wat een week eerder nog dramatisch vuurwerk opleverde, kreeg gisteren het aanzien van de spreekwoordelijke nachtkaars die de geest geeft: het afscheid geschiedde schouderophalend, de achterblijvers speculeerden droogjes over nieuwe ingrepen van bovenaf, tranen bleven uit.
Om de twee definitief over de drempel te helpen hield het team van redactrice Hummie van der Tonnekreek hen een vette worst voor: ze ontvingen beiden een oprotpremie van tien mille. De ingreep komt niet helemaal uit de lucht vallen. Sinds het vertrek van Sabine is Big Brother een dooie boel. Toen Mona tijdens het verplichte nummer koorddansen zonder vangnet ongenadig hard ten val kwam, kregen we dat dan ook vier keer te zien, waarbij de slow motion variant niet ontbrak. Er gebeurt eindelijk iets! Uitmelken die hap! Mooie televisie!
De vraag of de redactie wel consequente keuzes maakt wordt intussen steeds pregnanter. Terugblikkend op haar verblijf tot op heden repte Bianca eerder deze week ineens over ‘het conflict met Hummie’, Willem had het later plotseling over ‘die toestand met de voodoopop’, maar bij website noch tv-show is daar ooit iets over vernomen.
Dinsdag werd de naar eigen zeggen intens gelukkige Van der Tonnekreek op AT5 aangesproken op het ontbreken van allochtone, gehandicapte of homoseksuele kandidaten. Een gebrek aan belangstelling voor deelname uit die hoek werd als oorzaak opgevoerd. Terloops bleek men ‘een mooi en interessant levensverhaal’ als selectiecriterium te hebben gehanteerd. Vandaar dat soldaat Bart de bouwkeet mocht betreden: deze week werd duidelijk dat hij in Bosnië is geweest. Tijdens een exemplarisch triviale discussie over baardgroei zei hij ineens: ”In Bosnië hadden we drie vrouwelijke tolken in het kamp, die stonden zich ook elke morgen te scheren.” Meer kregen we in de uitzendingen niet te horen.
Tijdens een nachtelijke discussie op de internet livestream werd pas duidelijk waarom. ”Na drie maanden had ik het wel gezien daar,” zo stelde de veteraan. ”Ik heb er een hoop geld verdiend, maar ben er geen reet wijzer van geworden, hiervan wel, je leert hier veel meer.”
Bart van der Put, 29-10-1999