Prive nummer 47 26 november 1999
“Ik heb definitief besloten nooit meer in de horeca te gaan werken. Ik heb er vandaag -na 12 jaar- een punt achter gezet. Door Big Brother heb ik de realiteit van het leven ervaren. Het is onvoorspelbaar wat vrienden met wie ik gelachen en gehuild heb opeens over mij vertelden toen ik in het Big Brother-huis zat! Mona kan het nog steeds niet bevatten dat mensen van wie zij hield haar zoveel verdriet hebben aangedaan. Alleen in Prive haar eigen verhaal.
Mona heeft er moeite mee haar opwellende tranen te verbergen als ze vertelt over de eerste uren na haar vrijwillige vertrek. “Toen ik het Big Brother-huis uitkwam was het eerste wat mijn man Ernst zei:’ Moon, was blijven zitten, er was helemaal niets aan de hand thuis.” Natuurlijk misten mijn kinderen me heel erg. Maar toen ik thuis kwam zei mijn 10-jarige zoontje Hakib:” Mama, je had echt moeten blijven…” Ja, ik heb echt spijt dat ik eruit ben gegaan. Het is verschrikkelijk klote! Achteraf vind ik het ook niet helemaal fair zoals het gegaan is. Ze weten ook dat ik het zo voel.
Omdat ik in de dagboekkamer te horen kreeg dat de publiciteit over mij niet goed was, ben ik er uit gestapt. Daardoor werd ik onzeker. Dat is de enige reden. Had ik geweten wat er werkelijk aan de hand was, zou ik er nooit zijn uitgestapt .”
Mona is weer in haar eigen huis waar de laven over je heen rollen van plezier. Carlo Boszhard heeft haar een enorme hoeveelheid van die afschuwelijk menselijke tuinkabouters cadeau gedaan in zijn programma Monte Carlo. Hij wist van haar passie. Ernst schenkt heerlijke koffie in en haar zus Sandra die dag en nacht met Mona heeft meegeleefd en vaak op haar kinderen heeft gepast als de nood hoog was, reikt een helpende hand.
“Nee, ik neem Hummie niets kwalijk,” gaat Mona verder. “Zij is er natuurlijk voor om het programma zo goed mogelijk neer te zetten. Ik heb haar wel nog gevraagd: Is het voor jullie ook beter als ik besluit eruit te stappen? Toen zei ze:” Dat zou ik nooit zo zeggen…” Nou, toen wist ik al genoeg. Vervolgens zei Hummie tegen mij:” Mona, straks krijgen jullie allemaal een beproeving, misschien helpt dat in je beslissing.” Dat was 10 minuten later. In die paar minuten heb ik natuurlijk helemaal niet meer alles rustig kunnen overdenken. Woensdag kreeg ik nog van de psycholoog te horen dat hij en zijn collega sterk het gevoel hadden dat het juist heel goed met me ging. En donderdag was ik eruit. In een klap was het gebeurd. Pats boem! Deur dicht! Over en sluiten! Het is niet zo dat ik er al een week over zat te piekeren om naar huis te gaan. Die indruk is misschien wel gewekt, maar het was dus helemaal niet zo!” Mona staart een moment zwijgend voor zich uit. Big Brother heeft haar leven ingrijpend veranderd. Ze heeft haar vrienden leren kennen. De meest afschuwelijke verhalen deden over haar turbulente leven de ronde. Hoofdzakelijk anonieme tips over haar vermeende escapades en liederlijk gedrag kwamen uit alle riolen, hoeken en gaten binnenglijden. Mona zou gestolen hebben, Mona zou in animeertenten gewerkt hebben, Mona zou klanten in de cafe’s waarin ze werkte hinderlijk getast hebben, Mona zou het doen met de 27-jarige zoon van een cafe-eigenaar, etc.etc.
Onthutst zegt Mona:” Het is onvoorspelbaar wat mensen met wie je gelachen en gehuild hebt opeens over je durven te zeggen. Dat is gewoon heel gemeen. Nog steeds heb ik af en toe momenten dat ik gewoon niet kan bevatten dat mensen van wie ik heb gehouden mij zo intens veel verdriet kunnen aandoen. Maar ik probeer het nu van me af te zetten anders gaat het de rest van mijn leven beheersen. Dat is niet goed voor mijn gezin en dat wil ik onder geen beding. Ik heb definitief besloten nooit meer in de horeca te gaan werken. Vanaf mijn zeventiende ben ik er werkzaam geweest, bijna altijd voor dezelfde baas, maar ik heb er vandaag een punt achter gezet! Door Big Brother heb ik de realiteit van het leven ervaren. Ik ben er achtergekomen dat de mensen uit de horeca tijdens mijn verblijf in het huis onvoorspelbaar over mij geroddeld hebben. Als je met iemand een slokkie hebt gedronken heb je het ook al meteen met hem gedaan. Ik ben nu eenmaal een heel amicale vrije meid. Ik praat gemakkelijk met mensen, dat hoorde bij mijn baan. Ik zei altijd dat ik twee banen tegelijkertijd had: een als barkeeper en een als sociaal werkster. Dat is nu allemaal over.
Na Big Brother ben ik veel wantrouwender geworden. Ik houd voortaan altijd een slag om de arm. Dat is best rot voor de mensen die het wel goed met me bedoelen, maar het is niet anders. Mijn buurman kan ook anoniem vertellen dat ik het met hem gedaan heb. Het is werkelijk te gek voor woorden. Ik ga niet vreemd. Je mag niet vreemd gaan in je huwelijk en dat doe ik ook niet. Ik ben onvoorwaardelijk trouw aan Ernst. Als je met elkaar getrouwd bent en je echt van elkaar houdt zoals Ernst en ik, dan duik je niet met een ander in bed. Zoiets doe je alleen met degene van wie je echt houdt. Dat is heel intiem. Dat doe je toch niet met iedereen?”
Is Big Brother volgens Mona doorgestoken kaart?
“Kijk,” zegt Mona, “in het spelregelboek staat dat ze de regels te allen tijde mogen veranderen en aanpassen. Nieuwe impulsen erin gooien. Het lijkt er heel sterk op dat ze dat aan het doen zijn. Ze zijn daar volkomen vrij in. Big Brother kan op elk willekeurig moment de spelregels aanpassen. Daar hebben de bewoners geen zeggenschap in.Dat staat gewoon in het boek. Voor mij is Big Brother niet altijd een weergave van de realiteit. Ze kunnen als ze willen een verkeerd beeld van je neer zetten. Stel dat ik 23 uur van de dag vrolijk ben en een uur chagrijnig en ze zenden juist daar momenten van uit, dat lijkt het alsof ik altijd in een chagrijnige bui ben. Maar ik ben ervan overtuigd dat ze dat niet doen. Bij mij hebben ze dat in elk geval helemaal niet gedaan, want Ernst heeft alle uitgezonden programma’s opgenomen en ik heb ze inmiddels allemaal bekeken.”
Heb je het idee dat je in de dagboekkamer in een bepaalde richting bent gestuurd?
“Een beetje. Ik voel dat o.a aan de manier waarop het met mij is gegaan. Niet helemaal terecht volgens mij, maar goed. Dat is gewoon een over en weer effect. Zij vertellen hun verhaal, ik het mijne… We hebben geen zwijgplicht.
Anouk en Cyrille hadden die waarschijnlijk wel opgelegd gekregen. Als je mij vraagt wie de winnaar wordt, dan denk ik dat Ruud, Willem en Bart overblijven en dat Bart uiteindelijk wint. Misschien moest ik er daarom ook wel uit. Misschien werd ik wel te populair..” zegt Mona lachend. En even later:” Ik ben enkele dagen geleden benaderd door een paar programmamakers. Nee, ik mag er niets over zeggen, maar het lijkt me best leuk om een Nederlandstalig muziek tv-programma te presenteren.
Want ondanks alle toestanden blijf ik erin geloven dat wie goed doet, goed ontmoet. Ik geloof echt dat er hierboven iemand is die ervoor gaat zorgen dat het recht zal zegevieren. Daar bid ik wel eens voor als ik ga slapen…”
“Wij hebben Mona willen beschermen”
Prive vroeg Karin Bouknegt van Veronica commentaar te geven op Mona’s verhaal:” Wij zijn ervan overtuigd dat we met Mona juist hebben gehandeld en haar de vrije keus hebben gelaten het huis al of niet te verlaten. Dat heeft de kijker zelf kunnen zien. Voordat de bewoners het huis zijn ingegaan hebben zij zelf aangegeven in welke situaties zij door ons gewaarschuwd willen worden. In het begin waren er wat opstartproblemen in het gezin, maar niet dusdanig ernstig om Mona te waarschuwen. Wel waren wij van mening dat de slechte publiciteit rond haar persoon op den duur van nadelige invloed op haar gezin zou kunnen zijn. En dat willen wij te allen tijde voorkomen! Wij hebben Mona willen beschermen en daarom hebben wij in de dagboekkamer gezegd wat we hebben gezegd.”