Donderdagochtend is het niet te merken dat de bewoners vroeg onder de wol lagen. Ze zijn allemaal in diepe slaap. Om negen uur wil Big Brother dat ze opstaan en wekt de bewoners: “Opstaan, allemaal!” Niemand geeft gehoor aan deze oproep. Om 9.20 uur wordt Big Brother ongeduldig.: Jullie moeten snel zijn, want de boiler heeft nog maar een half uur warm water.” Dat blijkt goed te helpen. Binnen een uur zijn alle bewoners wakker.
De schoonheidsslaap van vannacht komt goed van pas aangezien de bewoners vandaag op de foto moeten voor het hoesje van de Big Brother-cd. Laat in de ochtend worden er al wat plaatjes geschoten, maar de bewoners zijn niet tevreden over hun uiterlijk en helemaal niet over de foto’s. Dit is toch hun gezamelijk debuut als artiesten, dus ze moeten er mooi opstaan. Anders kunnen ze een carriere in de muziek wel vergeten. Daarom wordt er om twaalf uur een enorme omkleedsessie georganiseerd. Bianca heeft zich helemaal in het zwart gehuld. Karin kiest haar leren broek als meest geschikt en Sabine hult zich in een zwart vest met een keurig wit kraagje eronder. Zo zijn de vrouwen zeker een half uur bezig. Bij de mannen gaat het iets sneller. Ruud hijst zich binnen vijf minuten in zijn Hawai-outfit. Pakje condooms in z’n borstvakje. Zo ontstaat dé karikatuur van een verlopen entertainer. Bart doet zijn Indiana Jones oufit aan. Maurice verkleedt zich alsof hij een avondje gaat stappen.
De bewoners nemen de tijd voor de foto’s. Als lokatie kiezen ze het kippenhok. Helaas, er zit geen zelfontspanner op, dus een groepsfoto kan niet worden gemaakt. Dan maar één voor één. Bianca neemt een uitdagende pose aan op het kippenhok, Sabine ervoor, Bart erin. Karin doet niet moeilijk en gaat in een nonchelante houding voor de schutting staan. Mona laat zich voorovergebukt op de foto zetten, een lichte inkijk in haar blouse toestaand. Bart zet Ruud op de foto. Als een professionele fotograaf geeft hij aanwijzingen over Ruuds best mogelijke gelaatsuitdrukking. “Je ogen iets verder open. Je hebt zulke spleetogen.” Ruud doet z’n best. Het lukt niet, dus zet hij maar een zonnebril op. Als de foto gemaakt is, zegt Bart tegen hem: “Hé, rocker. Een ouwe ellendeling ben je op deze foto”, en geeft hem een plaagstootje. Als blijkt dat er nog aardig wat foto’s gemaakt kunnen worden, wil Bianca nog een paar keer. Ze is nog niet tevreden. Als de fotosessie achter de rug is, worden de foto’s uitgespreid over de keukentafel. Kritische blikken spueren naar de perfecte cd-cover. Wat zal het worden?
De bewoners zijn druk aan het oefenen. Vanavond hebben de aanstormende zangers en zangeressen van Big Brother generale repetitie, want morgen is de opnamedag. Huize Big Brother lijkt net een studio. De bewoners zingen uit volle borst een enigszins aangepast Big Brother-lied. Er moest een tekstschrijver aan te pas komen om het allemaal bij te schaven. In eerste instantie lijken de zangers en zangeressen het prima te vinden. Maar al spoedig begint het allemaal te rommelen, ze zijn toch niet zo blij met de aanpassingen. Vooral Bianca zit het hoog. “Dit gaat nergens meer over, ” roept ze vertoornd uit. Ze blijven oefenen maar hebben er gauw genoeg van. Karin en Bianca krijgen er zelfs hoofdpijn van. Alleen Mona en Ruud blijven serieus dooroefenen.
Na het eten is het tijd om te tutten. Ze moeten zich op zijn mooist laten zien in de uitzending van vanavond. Voor het zover is hebben ze nog een goed gesprek op de bank. De tweede nominatieronde houdt de gemoederen echt bezig. Ruud: “Ik wil het nog hebben over het nomineren. Ik begrijp dat jullie mij willen kiezen omdat jullie denken dat ik toch niet gekozen zal worden. Ik wil toch even zeggen dat ik dit niet eerlijk vind.” Bianca: “Ik zat erover te denken, vooral om uit de wind te blijven. Maar ik zal het niet doen.” Mona en Sabine gaan er meteen op in. Sabine: “Ik vind dat je er gewoon voor uit moet komen waarom je iemand nomineert.” Het zit de bewoners allemaal hoog. Maurice maakt een grapje: “Nou dan nomineer ik Karin om haar kloterig gedrag.” Van de nominaties gaat het gesprek over op de irritaties. Met z’n allen zijn de bewoners het erover eens dat eventuele irritaties het liefst met de betrokkene uitgesproken moeten worden. Het leek het perfecte moment om bepaalde frustraties uit te spreken, maar ze draaien er allemaal een beetje omheen. Zullen de bewoners zich nog uitspreken of laten ze de boel doorsudderen?
De bewoners praten donderdagavond na de uitzending nog even na in de tuin. Ze hebben weer contact met Rolf Wouters gehad en weten dat er familieleden in de studio zaten. Bianca krijgt na zo’n moment weer behoefte aan contact met de buitenwereld. Ze fluit heel hard naar de wereld achter de schutting. Bart doet mee. Er komt echter geen reactie. Ruud wil eigenlijk zo weinig mogelijk contact. “Ik vind het wel leuk dat ik post van mijn dochter krijg, maar ik word er zo emotioneel van. Ik hoef alleen maar te weten dat het goed met ze gaat. Dat is genoeg. Ook toen dat flesje over de schutting werd gegooid met informatie over onze populariteit. Dat soort dingen wil ik eigenlijk helemaal niet weten.” Ook Maurice schermt zichzelf liever af: “Ik vind het ook niet leuk om te weten dat er familie of vrienden van mij in de studio zitten. Het idee dat ze vijftig meter verderop zitten, vind ik maar niks.” Sabine stemt daarmee in.
Maurice is niet zo positief over het Big Brotherlied dat live in de uitzending te horen was. “Het ging voor geen meter. Ik doe hier dingen die ik thuis nooit zou doen. In het dagelijks leven kun je de keuze maken of je iets wil doen.” Bianca begrijpt hem: “Ja, met zo’n liedje wordt je meegesleept. Je voelt je verplicht om eraan mee te doen.” Ruud vindt vooral de uitvoering van vanavond maar niks: “Wat ging het goed”, zegt hij op bittere toon en staart teleurgesteld naar de grond. De groepjesvorming begint nu een vast patroon te krijgen. Sabine, Bart en Mona blijven in de tuin zitten. Ruud en Willem gaan naar de huiskamer. Bianca, Karin en Maurice trekken zich terug in de damesslaapkamer. Maurice vertelt Karin over zijn relaties met vrouwen: “Vroeger was ik heel verlegen. Ik snapte ook niet dat meisjes mij leuk konden vinden. Rond mijn twintigste sloeg dat om. Vanaf toen accepteerde ik mezelf zoals ik was. Vanaf toen ging ik ook veel stappen met vrienden.” Maurice is snel moe vanavond. Hij gaat vroeg op de avond naar bed. Binnen een half uur volgen de anderen zijn voorbeeld. Immers, de weekopdracht wacht.