Vroeg in de avond loopt de woonkamer langzaamaan leeg. Bianca is moe en besluit naar bed te gaan, waar zij nog een tijdje leest. Ook Willem heeft de slaapkamer opgezocht. Mona neemt haar kans waar en nestelt zich in de armen van Ruud en leest hem voor uit een boek. Geïnteresseerd luistert Ruud naar haar stem en kijkt mee met Mona. Als even later Karin het voor gezien houdt en naar de slaapkamer loopt, lijkt ook voor Maurice de avond voorbij. Hij wenst iedereen een goede nacht en vertrekt met dekbed de slaapkamer in. Binnen enkele seconden staat hij echter weer in de woonkamer. De bruine bonen hebben bij Willem hun werk gedaan. Gewapend met een handdoek loopt hij even later weer de slaapkamer in en probeert de lucht weg te wapperen. Als het handdoekwaaien niet blijkt te helpen, gaat hij opnieuw naar de woonkamer. Hij besluit te wachten tot de lucht is opgeklaard.
Als Maurice even later weer terug in de slaapkamer is, komt het gesprek onder de vier achterblijvers op het leven na Big Brother. Het lijkt Sabine heel eng na het vertrek uit het huis weer over straat te gaan. “Iedereen weet wie je bent, weet hoe je privé bent. Dit is wel niet privé, maar het komt wel heel dicht in de buurt. Als je een rol speelt in een serie, dan weet iedereen dat je een ander karakter neerzet. Maar dit ben je zelf.” Ruud beaamt dit: “Stel je voor, dat je hier met je vrienden zit, dan is het heel anders.” Bart weet niet of dat een voor- of nadeel zou zijn: “Als je hier negen vrienden bijeen zet, die elkaar moeten wegstemmen, dan krijg je pas echt bonje.” De spanningen van de nominaties blijken veel energie te hebben gevergd. Rond middernacht is het stil in het Big Brotherhuis. Op zondagmiddag zit iedereen maar wat te lezen. Het is heerlijk weer en het zonnetje schijnt alsof er niets aan de hand is, maar de nominaties hebben de bewoners behoorlijk van slag gebracht. Iedereen heeft het koud. Willem heeft vandaag het kookboek er bij gepakt. Gebrek aan inspiratie? Laten we het maar houden op een gebrek aan ingrediënten. Karin heeft een berenmuts opgezet. Ruud hangt over de bank heen. Mona maakt zich zorgen om de kippen.
Al snel komt het gesprek op overleden huisdieren. Ruud ontdekt dat hangen over de bank niet echt comfortabel is en gaat op jacht naar zijn kussen. Het kost hem nog heel wat moeite voor hij het heeft gevonden. Bart had het ingepikt, maar als hij opstaat om in de tuin te gaan kaarten, ziet Ruud zijn kans schoon. Opgestaan, plaats vergaan! Ruud kijkt nog even om zich heen. Maar dat duurt maar heel even. Hij is in no-time in dromenland. Willem en Mona besluiten om maar eens een vreemd recept met rijst te proberen. Het recept is heel duidelijk, maar het eindresultaat wordt hoe langer hoe vager. Appels, caramel, er gaat echt van alles in! Acht bollen maken ze er van, die in de oven moeten. Echt lekker is het niet. Mona heeft dan wel helpen koken, maar zelf vindt er ook niet zo veel aan. Gelukkig zijn de vitaminepillen er ook nog. Voor iedereen die denkt dat dit al vreemd is, heeft Willem nog meer vuurwerk in petto: Flensjes met warme yoghurtsaus uit de oven! De bewoners reageren geschokt, maar nu smullen ze wel: Dit is best te eten.
Dan gaat de verwarming aan. De dames merken het als eersten en gooien verrukt de mutsen en jassen aan de kant. Ruud heeft vandaag een cursus handlezen opgepakt. Hij doet zijn uiterste best om zo serieus mogelijk over te komen, maar wat hij ook probeert, niets helpt. Met zijn leesbril op het puntje van zijn neus zit hij iedereen voor te lezen. Soms wordt het zelfs hem te veel en dan schatert hij het uit. Het is in ieder geval hilarisch, dat handlezen.
Meer dan voorgaande avonden, hebben de bewoners behoefte aan lichamelijk contact. De reden hiervoor is de ingetreden kou, gecombineerd met een kapotte verwarming. De hele dag lopen ze bibberend door het huis. De tijd van blote basten is (eindelijk) voorbij, en de truien worden massaal uit de kast gehaald. Karin spant de kroon met muts, dikke jas en oorwarmers.
’s Avonds zoeken ze warmte bij elkaar en kruipen bij elkaar onder het dekbed. Willem kan het allemaal niet langer aanzien en vraagt: “Hoeveel graden is het, Ruud?” Het is 17 graden in huis. Karin is helemaal van de kaart: “Dit zijn toch geen normale temperaturen.” Ze krijgt bijval van Bianca. Deze roept tegen Big Brother: “Dit is een ondraaglijke temperatuur voor ons. Jullie zijn gemeen.” Big Brother hoort het geklaag een tijdje aan, al gauw krijgt hij echter medelijden met de koukleumers. Meedoen aan het Big Brother-project betekent terug naar af, maar dit is wel heel extreem. In de dagboekkamer krijgt Bart te horen dat de verwarmingselementen in het plafond zitten, en dat deze met de thermostaat te regelen zijn.
Als Bart het allemaal nakijkt, blijkt dat de verwarming gewoon stuk is. Dit is spijtig maar op zondagavond staat er niet zo gauw een monteur klaar. Nu de bewoners weten dat het euvel maandag verholpen kan worden, lijken ze het allemaal niet zo erg te vinden. Knus op de bank onder de dekbedden worden de meest fantasierijke plannen geboren. “We kunnen de bonen laten ontspruiten”, oppert Karin. “Zou dat lukken?” Willem antwoord: “We proberen het gewoon.” Karin is enthousiast. “Gaan we taugé maken. Goed hè, helemaal back to basic.” Even later twijfelt ze of het wel wat wordt. “Misschien is het helemaal niet te vreten.” De bewoners blijven nog even gezellig babbelen. Karin, Mona en Willem hebben het vooral over hun kinderen. Willem stoort zich aan het rookgedrag van Bianca en Sabine. “Jullie blijven wel doorroken nu. Ik weet niet wat we hebben afgesproken maar…” De twee kijken elkaar schuldbewust aan. Ze lopen dan naar buiten om te roken. ” Het is wel een beetje koud, hoor”, vindt Sabine.
Om een uur of twaalf zoeken Sabine en Mona hun bedje op. Maurice, Willem, Karin en Bianca blijven nog even doorpraten. Het gedrag van hun medebewoners wordt nog even doorgenomen. Vooral Sabine moet het ontgelden. Ze komt egoïstisch over maar dat komt omdat ze ‘enig kind’ is. Althans dit denkt Maurice. Willem maakt zich zorgen over Bianca, ze ziet erg witjes. Bianca heeft zoveel last van de kou dat ze het dekbed tot over haar neus optrekt. Alleen haar ogen komen er nog bovenuit. Karin krijgt medelijden en nodigt haar uit bij haar en Maurice onder het dekbed. Bianca laat zich dit niet tweemaal zeggen. Giechelend trekken ze de dekbedden over hun hoofd. Wat hebben die drie toch te bespreken? Het is in ieder geval heel gezellig, want ze lachen wat af.