Een spannende dag
De volgende ochtend staat Bart niet eens als eerste op. Ditmaal is het Anouk.: “Half zeven werd ik wakker, toen heb ik gedoucht”, vertelt zij tegen Karin als ook zij wakker wordt. “Ik heb best lekker geslapen, maar ik werd gewoon vroeg wakker. Ik ben zoveel aan het tandenknarsen dat ik er gewoon stijve kaken van krijg.” Ze staat op. “Ja jongens, het is vandaag een spannende dag.” Ook de andere bewoners worden gewekt. Vandaag met luide muziek die door de intercom schalt. Zo hard dat het eigenlijk onverstaanbaar is. Voor de bewoners maakt dit niet uit. Anouk: “Dat is lang geleden dat ik muziek heb gehoord.”
Karin wil weten wat Anouk vandaag voor kleren gaat aantrekken: “Je bent vanavond wel op tv.” Anouk heeft daar nog geen antwoord op. Wel vertelt zij over haar droom: Karin en Bart brachten haar thuis. Ze was zo blij om haar zus te zien dat ze vergat dat de twee buiten met koffers stonden. Zij mochten ook niet binnenkomen, dat was een spelregel. “Jullie moesten toen weer terug.” Karin: “Dat was heel zielig voor ons.” Anouk: “Inderdaad”. Ruud zijn observatie voor Anouk is kort maar krachtig als hij aan tafel zit: “Zo het is D-day voor jou.” Anouk: “Dat kun je wel zeggen ja.”
Gewetensvraag
Bart komt teruglopen uit de dagboekkamer. Hij vertelt aan Karin en Anouk wat hij met Big Brother heeft besproken. “Ik kreeg een gewetensvraag. Ik moest kiezen: een nachtje met Sabine of blijven. Ik zei dat ik mijn nacht met Sabine al heb gehad.” Karin lacht hierom: “Ik hoop niet dat Sabine nu kijkt, Bart.” Anouk wil weten of Big Brother hem heeft gevraagd wat hij van haar vond. Bart: “Nee, hebben ze niet gevraagd.” Anouk vindt dat flauw want haar werd wel gevraagd wat zij van Bart vond. Bart: :En wat is was daarop je antwoord?” Anouk: “Dat ik jou heel aardig vind.” Bart gelooft er niks van: “Oh vind je dat?” Anouk: “Heel erg aardig, je bent als een broer voor mij.”
Sentimenteel
Tijdens het avondeten wordt Anouk sentimenteel. Het is tenslotte haar laatste maal in het BB-huis. Anouk: “Ik ga jullie ontzettend missen jongens. Ik ga jullie schrijven.” Ruud brengt een toost uit op Anouk: “Veel succes met je studie.” Willem: “En Bart de groeten aan Sabine straks.” Want laten we eerlijk wezen, voor hetzelfde geld is het Bart die moet vertrekken. Anouk: “Nou Karin succes met die mannen.” Ruud: “Karin is nu een schaars artikel geworden.”
Voedselgevecht
De bewoners zijn bijna klaar met eten als Anouk met Bart begint te klieren. Anouk daagt hem uit eten naar haar te gooien. Bart is de beroerdste niet en voelt daar wel wat voor. Maar Maurice houdt hem tegen. Anouk: “Ja het kan ook niet want ik heb een wit shirt aan.” Bart ziet het probleem niet: “Doe je het even uit.” Hij laat het echter rusten en eet door. Maar Anouk weet niet van ophouden. Als Bart niet kijkt gooit ze sla over hem heen en rent weg. Bart laat dit niet op zich zitten en een heus voedselgevecht gaat van start. Gillend rennen de twee door het huis. Ruud bemoeit zich ermee en trekt Bart bijna over de tafel heen. Maurice doet dan ook mee en Karin vlucht weg nadat zij water over Bart en Ruud heeft gegooid. Kortom één groot kliederboel. Alleen Willem bemoeit zich er niet mee. Hij eet onverstoorbaar door. Hij heet wel commentaar: “Stelletje varkens zijn jullie.”
Afscheid
Anouk is kort voor de avonduitzending erg gespanne. Ze houdt haar hand voor zich uit. “Ooh, hele vaste hand heb ik vandaag”, bibbert Anouk. “Zou ik ook zijn hoor”, zegt Maurice. Anouk bedenkt wie er allemaal voor haar zullen komen. “M’n jaarclub, dat kunnen er maximaal maar achttien zijn.” “MAAR 18???”, zeggen Willem en Karin ongelovig. “En dan nog mijn vriendinnen en m’n zus.” Anou telt ijverig door, de rest kijkt haar ongelovig aan.
Tussen de bedrijven door neemt Anouk al onopvallend afscheid van de bewoners. Haar mok is kwijt, en ze doet er alles aan om deze terug te vinden. Ze verdenkt de anderen ervan de mok te hebben verstopt. Iedereen wordt aan een indringend onderzoek onderworpen, met de daarbij behorende lichamelijk marteling. Het is niet helemaal duidelijk of het ‘druk uitoefenen’ is om de mok op te sporen, of een afscheidsknuffel. Waarschijnlijk van allebei een beetje.
Anouk verlaat het huis
Rond elf uur is het dan zover. Na een innig afscheid verlaat Anouk het huis. Buiten staat een mensenmassa haar op te wachten, inclusief de Boswachters die het Bananenlied tot treurens toe ten gehore brengen. Maar gezellig is het wel.
Eindelijk is het dan zover. De vijf personen van de harde kern zijn weer alleen. Voor de komst van Anouk en Cyrille waren zij al eerder met zijn vijven. Dit beviel zo goed, dat iedereen de laatste dagen reikhalzend uit keek naar het moment dat Anouk het huis zou verlaten. En hier moest van genoten worden. De 25 bitterballen, vier liter bier en twee flessen wijn die zij kregen, hielp hier goed bij. “Voelen jullie al de alcohol. Ik voel het in mijn donder zitten, weet je dat. Als ik straks zat ben, loop ik dwars door die cadeautjes heen”, zegt Ruud tevreden en aangeschoten. Bart weet hoe dan kan worden voorkomen: “We kunnen op onze slaapkamer gaan zitten, daar is het ook niet zo licht. En kan je niet tegen de cadeautjes lopen.”
Op de slaapkamer beginnen de gesprekken pas echt. Logischerwijs heeft Anouk een grote rol in deze verhalen. Maurice: “Het heeft geen zin gehad dat Anouk en Cyrille hier zijn geweest. Ze zijn met dezelfde gang er weer uitgegaan.” Bart: “De een wilde niet en die moest en die ander wilde wel.” Maurice: “Wel asociaal eigenlijk.” Karin: “Ik vind het heel logisch, dat hadden ze op hun vingers kunnen natellen.” Maurice: “Het heeft wel eens soort vermaak gehad.” Bart: “Ik heb er de eerste keer helemaal niet bij stilgestaan dat Anouk en Cyrille allebei genomineerd zouden worden.”
Veel gezelliger
Willem: “Weet je dat het hier veel gezelliger is en veel ontspannender.” Hij stelt voor om vaker in de slaapkamer te gaan zitten. Karin is het er mee eens. “Daar kan je je ook beter door gaan voelen. Je wordt altijd heel moe van het licht.” Ruud: “Wat ik merk, nu we met zijn vijven zijn, is dat ik een hele erge homo…homogeen.” “Homogeniteit”, vult Willem hem aan. Ruud: “Ja, homogeniteit voel. Iedereen laat elkaar in zijn waarde.”
De vijf kunnen het goed met elkaar vinden. Vooral Ruud geniet er intens van. De afgelopen dagen heeft hij meer dan eens te kennen gegeven niet lekker in zijn vel te zitten. Daar is, mede door de alcohol, nu weinig meer van te merken. “Deze momenten zou ik het liefst in een doosje willen doen”, roept hij opeens uit. Vervolgens wil hij weten hoe Karin het beleefd: “Hoe is het om met vier mannen in een huis te zitten?” Karin: “Heerlijk. Ik heb het nog nooit zo geweldig gevonden. Maar het trekt wel de verhoudingen scheef. Als Anouk niet uit het huis zou willen, had ik haar ook niet genomineerd.”
Discreet
Hierdoor wordt het ook hoog tijd om Sabine de revue eens te laten passeren. Bart: “Ik vond het echt lief dat jullie mij de laatste nacht alleen met Sabine hebben laten doorbrengen. Heel gaaf.” Maurice meteen: “Nee, heel lekker vond je het, dat is iets anders.” Bart weet nu van geen ophouden meer: “Ik vond het ook lief van Willem dat hij zei: het laatste stootje is van mij.” Karin wil dan weten of hij deze kans heeft benut, maar Bart houdt wijselijk zijn mond. Karin: “Hij is heel discreet.”
Ook Willem heeft iets over Sabine te vertellen. “Ik had verwacht dat Sabine erin zou blijven en jij eruit zou gaan. Niets ten nadele van jou, want je bent een mooie kerel”, begint hij. Karin er tussendoor: “Het gaat om wat ze op tv hebben laten zien. Ik denk dat dat bepalend is.” Willem is het hier mee eens. “Jij bent prettiger in de omgang dan Sabine. Jij bent makkelijker”, beargumenteert hij. Maurice: “Jij hielp ook met schoonmaken. Sabine ging dan touwtje springen.” Willem: “Jij bent heel sociaal, je bakt het brood, verzorgt de kippen en wil ook wel de was doen. Als je door iedereen moet worden aangesproken om iets te doen, ben je niet volwassen.”
Levenservaring
Nu ze toch bezig zijn, wordt ook Tara niet vergeten. Ruud: “Van Tara snapte ik niets. Aan de ene kant zat er alles op, en aan de andere kant was het helemaal niets. Ze vond ons geloof ik ook niet leuk om mee te feesten.” Willem: “Wie je ook bij elkaar stopt, je krijgt geen feest.” Ook vandaag grijpt Willem dit gesprek aan om over de leeftijdsverschillen te beginnen. “De ouderen hebben het makkelijker.” Ruud: “Maar wij hebben kroost wat je gaat missen.” Willem: “Maar wij hebben meer levenservaring. We zijn rustiger.”
Voordat iedereen rond half drie gaat slapen, zwaait Karin nog even naar alle camera’s in het huis. Bart: “Af en toe vind ik je net zestien.” Willem: “Dat vind ik nog oud.”