Als de bewoners deze ochtend om negen uur nog in bed liggen, vindt Big Brother het welletjes. “Opstaan allemaal!!”, schalt het door de luidsprekers in beide slaapkamers. “Het is een nieuwe dag. Tijd om op te staan.” Met veel tegenzin komen de eerste lichamen in beweging. Willem is de enige van de mannen die gehoor geeft aan het verzoek. Er is namelijk vannacht lang gepraat in de mannenslaapkamer. Pas rond 04.00 uur werd het rustig. De dames waren wel op tijd gaan slapen en staan allemaal op nadat ze gewekt zijn.
Karin uit kritiek
Tijdens het ontbijt blijkt dat de vrouwen zich enorm gestoord hebben aan het lawaai dat uit de andere slaapkamer kwam. De eerste klagende geluiden komt van Bianca die Willem aanspreekt. Hij zit nog met een zeer slaperig hoofd aan de keukentafel. “Ik hoorde vannacht de hele tijd gepraat. En diep in de nacht ging Bart naar de w.c. en hield me wakker. Hij loopt dan echt als een olifant door de gang”, zegt ze geïrriteerd. Willem verontschuldigt zich. Karin is het helemaal met Bianca eens. Het gesprek gaat wel even over op vrolijkere dingen, maar Karin blijft ermee rondlopen dat het vannacht zo’n lawaai was. Big Brother vindt het om elf uur echt genoeg: “Heren, dat jullie nachtbraken betekent niet dat jullie niet de hele dag door kunnen slapen.” Nog steeds geen reactie. Bart draait zich nog maar eens om. Ook Ruud en Maurice slapen gewoon door. Om half twaalf heeft Karin het helemaal gehad en loopt naar de mannenslaapkamer om de langslapers eens even de waarheid te zeggen. (zie voor uitgebreide weergave van dit gesprek het ‘news’). “Ik vind dat we wel erg passief worden. We moeten zelf dingen gaan verzinnen om te doen die we allemaal leuk vinden. Dat kan niet als jullie laat opstaan”, is de kern van haar betoog. Na een beetje tegensputteren zijn Ruud, Willem, Maurice en Bart het eigenlijk wel met haar eens. “We gaan vanaf nu gewoon elke avond om twaalf uur slapen”, zegt Ruud kordaat. Willem stelt voor om de al eerder voorgestelde playbackshow maar eens echt te gaan houden: “Dan gaan de jullie (de dames) en wij (de heren) allemaal iets oefenen, zonder dat we van elkaar weten wat we gaan doen. Karin is blij met dit voorstel en met de reactie van Ruud, maar wil eerst daden zien.
Mona geblesseerd
Om een uur is eindelijk iedereen opgestaan. Het betoog van Karin heeft effect gesorteerd, want direct staat iedereen iets actiefs te doen. De was wordt gedaan, de keuken wordt schoongemaakt en Bianca en Mona oefenen de weekopdracht. Mona doet er alles aan om het koorddansen goed onder de knie te krijgen. Maar tijdens haar oefening gaat het mis. Als ze aan de overkant komt en haar voet op het plateautje zet, breekt het pootje af. Mona1valt op een gemene manier op het gras. Haar medebewoners stormen bezorgd op haar af en dragen haar naar de bank in de woonkamer. Mona haar been zit vol blauwe plekken en een dokter lijkt nodig. Ze lacht in ieder geval weer. De bewoners zitten wel met een nieuw probleem. Het koorddansen kan niet doorgaan als het materiaal kapot is. Hoe gaan de ze dit oplossen?
Mona gewond
Mona heeft het moeilijk. Ze blijkt een zwaar gekneusd scheenbeen te hebben. “Ik heb er nog zes krukken bij om mij te ondersteunen,” grapt ze. De anderen moeten ook lachen. Hopelijk kan ze vrijdag nog wel aan de weekopdracht meedoen.
Volkswijsheid
Willem en Ruud besluiten dat de boerenkool er vanmiddag maar eens uit moet. Er is al een keer nachtvorst overheen geweest, dus het zou nu kunnen. Het is een stukje boerenslimheid die ook al in het Big Brother-huis is doorgedrongen. Vanavond maken Willem en zijn koksmaatje stamppot boerenkool, dat is duidelijk. (Deze volkswijsheid is echt geen fabeltje. Het moet, omdat het suikergehalte in de boerenkoolplant drastisch stijgt als het vriest. De plant doet dit overigens niet omdat hij er lekkerder van gaat smaken, voor de boerenkool is dit bittere noodzaak om niet voortijdig kapot te hoeven vriezen. Het is een natuurlijk overlevingsmechanisme).
Maurice gespannen
Maurice spant aan het eind van de middag het koorddanstouw op. Zonet heeft hij het plankje gerepareerd dat Mona bijna haar scheenbeen kostte. Het hele apparaat moest er voor uit elkaar. Maar straks kan iedereen er weer zonder problemen op oefenen. Althans, dat is de bedoeling. Het gereedschap zit er bij, dus hoe moeilijk kan het zijn? Maurice heeft de sleutel niet helemaal onder controle. Het ding schiet geregeld los en hij bezeert zich een paar keer. Maar uiteindelijk komt het toch goed en samen met Karin zet hij het touw klaar voor de koorddans-operatie.
Flaporen
Om half acht voedert Ruud de vissen. Het stinkt nogal, want Willem begint in ieder geval spontaan ‘Nederwiet’ van Doe Maar te zingen. Waar zou dat spul toch naar ruiken? Mona ligt er vlakbij op de bank. Ze vindt het maar stinken. Maar als ze er wat over zegt, krijgt ze met Willem te maken. “Jij bent me ook een miep!” Hij pakt haar bij de oren. Willem gaat verder: “…Met je flaporen!” En even later: “Het is net zo’n marktvrouw.” Maar Willem bedoelt het niet slecht. Even later ligt hij alweer over de rugleuning van de bank om met Mona te knuffelen. De vele kneepjes en knuffeltjes en begrijpende blikken spreken voor zich.
Jerry Springer
In de loop van de avond zetten de bewoners een flinke boom op over het script van de Jerry-Springer-persiflage.Het leidt wel tot de nodige commotie. De bedrogen echtgenoten, echtgenotes en relaties in allerlei variaties vliegen over en weer over de tafel. De ene bewoner weet nog ziekere scripts te verzinnen dan de andere. Bianca kan er geen genoeg van krijgen en ze stelt dan ook voor om twee aparte verhalen te doen. Maar de andere bewoners vinden één al mooi zat. Pruilend legt Bianca zich er bij neer.