Pannenkoeken
Willem bakt pannenkoeken als ontbijt. “Het wordt weer een lange dag, dus we moeten een stevig ontbijt hebben. Vanavond moeten we weer op tv. Het is een drukke dag jongens.” Anouk besluit voor Willem een pannenkoek te bakken zodat hij dit niet zelf hoeft te doen. “Ja, goed zo”, jubelt ze enthousiast als ze de pannenkoek in de lucht gooit. De stukken springen ervan af, maar Anouk gooit wild door. Willem kijkt fronsend naar het geheel. “Ik wil wel graag een pannenkoek”, mompelt hij afkeurend. Als ze nog even zo door blijft gooien, blijft er inderdaad weinig van over.
Een balletje slaan
Na het ontbijt gaat de groep naar buiten voor een generale repetitie midgetgolven. Ruud, Willem, Maurice, Bart en Karin slaan het balletje er in één keer in. Alleen Anouk doet er wat langer over, maar uiteindelijk halen ze de weekopdracht gemakkelijk. Ook de tweede keer gaat alles soepel. Niet in één keer, maar ruim binnen de tijd. De laatste keer blijkt toch dat ze de slag geen van allen echt onder de knie hebben. Dit keer doen ze er allemaal erg lang over voordat ze de hole in one hebben geslagen. Dus zo zeker is het niet dat ze morgen de weekopdracht gaan halen. Het blijft afwachten.
Knutselen, knutselen, knutselen
Vanaf half twaalf wordt er geknutseld alsof het een lieve lust is. Ruud zit heel lief te naaien met z’n leesbril op. Maurice is met gips in de weer. Ook Karin naait en geeft Bart tegelijkertijd instructies hoe een doek om een soort hoed te bevestigen. Bart verdwijnt met de hoed naar de andere kant van de kamer, maar ziet er niet erg gelukkig uit. Het knutselen is hem duidelijk niet op het lijf geschreven. Even later is hij dan ook de enige die niet meeknutselt, maar een beetje verveeld op het aanrecht hangt. “Verzin dan wat leuks”, zegt Willem. “Wat vind je leuk. Je vond die fiets leuk. Doe daar dan wat mee.” “Ja leuk”, reageert Bart, “ik maak een ventiel.” “Anders maak je iets voor Sabine”, oppert Ruud. “Ja, dan is het gelijk over. Hahaha”. Anouk: “Nou, doe dan iets met gips.” Ruud: “Ik breek Bart z’n been en jij zet ‘m in het gips.” Hard gelach. Ruud vindt het allemaal erg grappig. Maar Bart blijft zitten. Hij voelt zich nog steeds niet geroepen iets kunstzinnigs in elkaar te zetten.
Leuke stemming
Voor het eten is iedereen druk in de weer. Er wordt gekookt, de vuilnisbak verschoond, de afwas gedaan en de vloer schoon gerold. Het lijkt wel of de bewoners visite verwachten. Vanavond staat er pasta op het menu. Willem kookt weer. Niemand denkt er aan om hem te helpen. Iedereen is aan het bedenken wat voor cadeautjes ze nog meer kunnen maken. Ruud wil een sjaaltje en een ketting maken voor zijn Trudi, Maurice gaat voor een vliegtuig. Ruud: “Ik vind opeens dat er een hele leuke stemming heerst.” Maurice weet wel waar het aan ligt: “Dat komt omdat we allemaal lekker bezig zijn. Daar worden we happy van.”
Na het eten haalt Willem een stelling uit de koffer. Dit levert geen pittige discussie op. Ruud, Bart en Maurice besluiten een betere uit te zoeken. Ook Willem hurkt naast het drietal neer om een mooie te kiezen. Dan klinkt de waarschuwende stem van Big Brother. Het is de bedoeling dat ze per dag één stelling bespreken. Ze mogen er niet meer uitkiezen. “Wisten jullie dat?”, vraagt Karin lachend aan haar medebewoners. En later hardop tegen Big Brother: “Dat had ik nou nooit van Ruud verwacht, dat hij al die stellingen meteen zou gaan lezen.”
Vastroesten
Het is tijd voor een potje voetbal. “Het vriest”, stelt Ruud vast. Dit houdt hem niet tegen om met Bart en Willem in een korte broek een balletje te trappen. Bart schiet vrij snel de bal over de schutting. “Lieve bewakers!”, roept Bart. Niemand gooit de bal terug. Willem probeert het nogmaals: “Mogen we de bal terug, anders roesten we vast.” Een beetje verloren lopen ze in het rond. Als de bal niet komt, is het tijd om te midgetgolfen. In het donker en op een natte baan. Het gaat ze te makkelijk af, dus stoppen ze ook hier mee. Dan komt eindelijk de bal terug. Bart is druk bezig met het maken van een hoed. Hij ziet eindelijk de lol in van het knutselen. Gisteren vertelde hij dat hij niet op knutselen was gesteld. Uiteindelijk gaat hij dus toch overstag. “Het is nog wat geworden ook. Ik ben helemaal verbaasd”, zegt hij trots als hij klaar is. En laat zijn creatie, een soort Indonesisch hoofddeksel, aan iedereen zien.
Achtergrondmuziek
De bewoners brengen de hele middag knutselend door. Ze zijn volledig content met deze bezigheidstherapie. Alleen Karin heeft nog een wens. “Ik wil wat achtergrondmuziek”, roept ze tegen Big Brother. Daar zorgt Ruud met zijn gitaar toch altijd voor? “Ja, dat is wel zo”, zegt Karin, “maar het moet echte muziek zijn, niet van Ruud.” Nou Ruud, jouw muzikale kwaliteiten worden dus niet meer gewaardeerd. Karin moet het toch hier mee doen, want Big Brother reageert niet.
Cyrille is nog niet helemaal vergeten. Karin: “Ze is nu een week thuis.” Anouk: “Het gaat snel hè?” Maurice: “Jazeker. Over twee weken ben jij ook al zeven dagen thuis.” Bart is inmiddels weer van de partij. Hij knutselt lekker mee. Anouk is verbaasd dat ze Bart bezig ziet. Maurice heeft hiervoor een verklaring: “Ik heb hem aangespoord en het gaat nu prima, toch?” “Uhum”, reageert Bart en werkt onverstoorbaar verder.