Martin heeft het huis verlaten en de sfeer is er niet beter op geworden. Iedereen wist dat er iemand weg moest, maar nu valt het toch zwaar. Ruud is z’n ‘maatje’ verloren. Sabine is d’r ‘vriendje’ kwijt. Ze gaat dan ook niet in op de voorzichtige avances van Bart. De stemming is bedrukt en de bewoners besluiten vroeg naar bed te gaan. De volgende ochtend staan Bart en Ruud om 08.00 uur al op. Nogal vroeg voor hun doen. Ze besluiten direct aan het werk te gaan. Zal het dan toch lukken om de weekopdracht op tijd te volbrengen?
De meiden slapen nog. Alleen Karin is al wakker en flink in de weer met het ontbijt. Nog steeds is Martins naam niet gevallen. Het is alsof ze afgesproken hebben om het er maar niet over te hebben. Om een uur of tien gaat Karin de meiden maar wekken want voordat ze aangekleed zijn, is het toch weer een uur later. Sabine en Tara zijn niet zo gelukkig met de wekmethode van Karin. Iets minder luidruchtig had ook wel gekund. Sabine vind vooral Bart erg schreeuwerig op de vroege ochtend. Als Bart serieus is over zijn gevoelens voor Sabine, zal hij zijn volume moeten dempen. De zon schijnt. Alsof het vanzelf gaat, werken de mannen in hun ontblote bovenlijf. Eerlijk zweet sijpelt langs de gespierde lichamen naar beneden. De dames voegen zich bij de heren, ook zij willen bergen verzetten. Het is immers nog maar een uur voordat de deadline van de weekopdracht verstrijkt.
Er moeten nog zo’n 140 ballonnen opgeblazen worden. Het ziet er dus niet naar uit dat het de bewoners gaat lukken om het complete budget voor de volgende week binnen te halen. Tot overmaat van ramp krijgen ze van Big Brother te horen dat de ballonnen één voor één de lucht in moeten in plaats van in een tros. Dit zorgt voor enige commotie onder de bewoners. “Dit is gelul”, roept Sabine nog. Maar gelukkig krijgen ze het toch voor elkaar.
Even later klinkt het startsein en vliegen er duizenden ballonnetjes boven het Big Brother-huis. Zou het budget voor de boodschappen dan toch nog gered zijn? Be there! Na een aantal dagen op een noodrantsoen geleefd te hebben, mogen de bewoners eindelijk weer een nieuw boodschappenlijstje maken. Omdat zij de weekopdracht met de ballonnen succesvol afgerond hebben, is het budget 50% hoger geworden, en hebben ze nu dus ƒ294 te besteden. Toch zullen ze deze week iets zorgvuldiger met hun inkopen om moeten gaan, maar waarschijnlijk hebben ze hun lesje wel geleerd. De middag verloopt mat. Men leest een boek, schilt een aardappeltje, plakt een schoen, doet een schoonheidsslaapje en snijdt een stukje kaas. “Vind je het geen gek idee dat dat nooit meer van je rug af kan?”, vraagt Karin over de tattoo van Bianca. “Nee”, antwoord Bianca, “het is heel bewust gegaan. Ik wilde iets unieks. Het moest niet zomaar te reproduceren zijn. Het is zo groot omdat het effect dan ook groot is.” Dan begint het keihard te hagelen. De bewoners kijken enigszins bezorgd naar de groententuin. “O god, onze hele oogst verregent”, roept Willem uit. Maar ja, wat kan je doen?
Ondertussen dekt Karin de tafel. Beduusd ziet ze ineens dat ze nog een bordje over heeft. Dan schuift ze snel alle borden wat verder uit elkaar zodat er geen lege plek ontstaat. Het blijft voor iedereen toch wel even wennen dat Martin weg is. “Het deelt wel makkelijker door achten”, zegt Willem die het eten opschept. “Nou, dat is dan ook het enige voordeel”, antwoord Karin. Na het eten verdwijnt Ruud in z’n eentje in de slaapkamer en speelt wat op z’n gitaar. Langzame, treurige nummers. De tekst op zijn t-shirt ‘Leave Me Alone’ lijkt een boodschap voor zijn medebewoners te zijn. Iedereen, zelfs Ruud, blijkt af en toe even wat tijd voor zichzelf nodig te hebben. De anderen zitten bij elkaar in de woonkamer. Sabine leest een artikel voor met de titel ‘Wel seks, geen romantiek’. Bart kijkt vanachter zijn boekje geïnteresseerd op. Maar Sabine leest ongestoord verder en laat zich niet afleiden door het gelach van haar huisgenoten. Dan gaat de voorraadkamer open. Iedereen sprint er naar toe om te kijken hoe allemaal lekkere dingen er bij elkaar uitzien.
Zelfs Ruud en Maurice, die allebei in bed lagen te slapen, komen de kamer ingesneld om te kijken waar al die drukte vandaan komt. Weer terug in bed schrikt Maurice toch even bij het idee dat hij nu in zijn onderbroek op televisie komt, maar Ruud kan er hartelijk om lachen. Koffietijd. Dit keer zonder Hans van Willigenburg en Mireille Bekooij. Als eerste van de nieuwe voorraad boodschappen wordt een zak chips aangebroken. Het monopolyspel dat Sabine voor haar verjaardag heeft gekregen, komt op tafel en dit is het begin van een lange avond huizen kopen en terug naar Start, u krijgt geen ƒ20.000.