De eerste wacht van de ochtend is voor Bart en Maurice. De overige bewoners zijn dan nog in diepe rust…
De ochtendwake verloopt vrijwel geluidloos. Bart en Maurice hullen zich in stilzwijgen, alleen het hoognodige wordt gezegd. Als de regenbuien overwaaien, waait ook de stilte weg. Maurice schrijft gedichten, het hakken en zagen laat hij aan Bart over. Halverwege de ochtend vertelt Bart over een concert van Sky Dogs, waar hij met zijn broertje naar toe is geweest: “We hadden geen kaartje, maar een neef werkte daar. We deden gewoon of we erbij hoorden.” Na het eten doen ze de afwas en daarna schrijven beiden gedichten voor hun vrienden en familie. Bart schrijft eveneens een gedicht voor Ruuds boxershort, dat hij aan Karin laat lezen die erbij is komen zitten. Even later komt ook Willem uit bed en schuift aan tafel.
Post
Ruud, Willem en Karin hebben vandaag weer post gekregen van hun kinderen. Volgens Willem vinden zijn kinderen het hartstikke leuk als ze hun naam op tv horen. “Daar hebben ze nu al voorpret van.” Karin: “Dat is natuurlijk hartstikke gaaf, want dan zijn zij ook op tv.” Willem: “Ik zie echt overeenkomsten tussen de brieven van jouw kinderen en die van mij. Vooral wat betreft hun belevingswereld.” Karin: “Ja, precies, die is heel klein. Ze schrijven ook bijna niets over het programma.”
Het is stil in het huis. Vooral nu door de weekopdracht de helft van de bewoners overdag de slaap moeten inhalen die zij ‘s nachts hebben gemist, doordat ze nachtwake bij het vuur hadden. De meeste bewoners grijpen deze stilte aan om wat tot zichzelf te komen. Toch is het niet altijd een pretje. Karin: “Ik heb af en toe nog het idee dat ik iemand mis. Dan tel ik iedereen en dan zijn het er maar vijf.” Ruud vindt de stiltes wel heerlijk: “Af en toe vind ik die stilte ook wel lekker.” Karin mist de radio wel.
De deadline voor de cadeautjes voor de familieleden komt steeds dichterbij, dus moet er vandaag nog even flink worden gewerkt. Vooral door Ruud, Willem en Karin. Bart en Maurice liggen op bed. Als Karin het knutselen zat is gaat ze in een stoel voor de kachel liggen. Hoewel zij zich overdag weinig voor de weekopdracht interesseert, wil ze wel een uur naar het vuur in de kachel staren.
Sinterklaas
Het is weer een rare dag vandaag. Omdat op donderdagavond altijd de live-uitzending wordt gemaakt, verwachten de bewoners ook vandaag weer een verrassing. Dit keer wordt gegokt op de komst van Sinterklaas. Eerder kregen zij namelijk al op de donderdagavonden de nieuwe bewoners, een platinaplaat of alcoholische dranken. De bewoners krijgen geen ongelijk, want in het begin van de avond komt er een hijskraan naast het huis te staan. Maurice tegen Karin: “Hoor je de vrachtwagen? Is van de hijskraan.” En later harder tegen iedereen: “Hijskraan!” Willem nuchter: “Dan komt de sint net als George Baker. Waarschijnlijk nu alleen wel met paard en al.” Bart opgewonden: “Ik ben benieuwd. Ik laat me verrassen.”
Ruud in de tuin: “Goh, Willem kom eens kijken! Lijkt wel kermis.” Iedereen rent naar buiten en staart naar alle lichtjes die door de hijskraan het dak worden opgehezen. Maurice: “Vet, straks krijgen we een dikke disco.”
Cadeautjes
Het grootste deel van de avond blijven Willem en Karin in de woonkamer zitten. Buiten is te koud voor de twee. Karin vanuit het niets: “Ik heb al 21cadeautjes gemaakt.” Ze is er trots op. Willem telt meteen hoeveel hij er heeft gemaakt. Hij komt niet verder dan veertien. Onderhand zitten Ruud en Bart wel buiten. De twee horen allemaal geluiden van buitenaf. Aan de andere kant van de schutting zijn mensen druk bezig met een stellage in elkaar aan het zetten. Ze zijn erg benieuwd wat er allemaal gaat gebeuren.
Zo nu en dan zwaaien zij naar de mensen buiten de schutting. Bart: “Zij zijn altijd heel blij omdat ze ons zien”, waarna hij meteen vrolijk zegt: “Hoi ik ben Bart.” Bart gaat verder: “Als je mensen over de schutting heen ziet, heb ik altijd de neiging om me voor te stellen.” En dan weer: “Hoi, ik ben Bart.” Ruud is helemaal in zijn sas met de grote verrassing die hun staat te wachten. Want hoewel hij niet weet wat er gaat gebeuren is hij helemaal vrolijk: “Ik vind het wel leuk weer. Het breekt de week altijd een beetje. Ik vind donderdagavond altijd heel leuk, omdat er vaak iets bijzonders gebeurt.”
Met de minuut worden Ruud en Bart zenuwachtiger. Ze weten niet wat ze moeten verwachten en dat is aan ze te merken. Ook de andere bewoners lopen steeds naar buiten om te kijken wat er allemaal gebeurt. Bart: “Zou het nu Sinterklaas zijn?” Karin denkt van niet: “Hebben ze daar drie kranen voor nodig?” Dan ontdekt Bart de grote geluidsboxen die worden neergezet. “Misschien komt Van Dik Hout wel spelen”, oppert hij. “Of Golden Earring. Er zijn hier toch drie mensen van de oude garde in huis. Oude besjes.” Karin kan bijna niet wachten tot het zover is: “Bah, het duurt me nu al te lang.” Ruud denkt dat Cyrille misschien wel eens zou kunnen optreden.
Omdat ze een televisie hebben gekregen is iedereen naar de woonkamer verhuisd. Hier gaan zij ruim een half uur naar testbeeld zitten kijken. Dan beginnen zij weer over de mysterieuze gast. Willem gaat er maar weer even vanuit het dat toch de sint is. Hij begint alvast te zingen: “Hij komt, hij komt, hij komt de goede sint….”
Pas rond elf uur wordt duidelijk waar de televisie voor dient. Dan verschijnt Rolf Wouters die ze wat vragen stelt. Hij eindigt met de woorden dat er iets lekkers in de dagboekkamer staat. Het is een reuzetaart met het logo Big Brother.
Marco Borsato
Uiteindelijk wordt het duidelijk wat de verrassing is. Als Marco Borsato de tuin in wordt gehezen is het feest compleet. Hij brengt het nummer ‘Binnen’ ten gehore. Tijdens zijn optreden springt hij uit zijn bakje en loopt de tuin in. Heel snel gooit hij een blok hout op het vuur en omhelst hij Karin. Na het nummer moet hij weer omhoog gehezen worden.
Ruud is nog steeds in de wolken over de gebeurtenissen: “Je krijgt een stoot kracht om weer door te gaan.” Willem begrijpt het nog niet helemaal: “Dit is echt raar. Je ziet ook nog helemaal bleek, Maurice.”
Als in het BB-huis de opwinding na het optreden van Marco Borsato wat is afgezakt, wordt de nachtwacht besproken. Bart gaat niet naar bed. Willem is hier verbaasd over: “Waarom ga je niet dan? “Karin antwoordt voor Bart: “Hij wil de hele nacht opblijven.” Bart blijkt ook zijn plannen voor de nacht te hebben: “Ik heb gewoon zin om de hele nacht op te blijven. Ik vind het leuk, bij het vuur zitten of gedichten schrijven. Bovendien moet ik ook nog wat voor jou maken. Dat kan ik beter nu doen, want straks heb ik samen met jou dienst.” Maurice, die van drie tot zes moet, ziet zijn kans schoon, om bij Karin in een goed blaadje te komen: “Als Bart opblijft, doe ik dat ook. Dan kan Karin slapen.” Hier kan Karin zich wel in vinden: “Ik ga nu naar bed en hoef er vannacht dus niet meer uit.”