Gisteravond kwam de nieuwe bewoonster Mona binnen. Iedereen gaat aan de keukentafel zitten en geniet van de luxe die de nieuwe huisgenote heeft meegebracht. De stemming is uitbundig. Als ware Mona een buitenaards wezen dat net op aarde is geland, wordt ze uitgehoord over het onbekende leven buiten het eigen wereldje van het Big Brotherhuis. Mona mag alles vertellen wat ze weet. “Anders wordt het een onhoudbare situatie.”
Het eerste wat ze vertelt is dat Ruud zijn eigen fanclub heeft. “Je hebt een eigen internetpagina, er zijn ‘tuut, tuut, tuut, We love Ruud’ T-shirts en Ruud-shampoo. Je bent echt ontzettend populair.” Ruud gaat helemaal uit z’n dak. Hij is totaal van de kaart en loopt heen en weer door de kamer. “Hier krijg ik echt kippenvel van, weet je dat?”, zegt hij in extase. Het wordt Ruud niet misgund, maar de overige bewoners kunnen hun jaloerse blikken niet verbergen. Vooral Bart en Bianca maken de indruk dat ze niet blij zijn met dit bericht.
Als Mona over Martin vertelt, is iedereen laaiend enthousiast. “Martin is heel populair en heeft een hele drukke agenda. Hij is al bij Paul de Leeuw en Barend en van Dorp geweest. Hij gaat ook naar Amerika voor een interview in de Late Night Show”, vertelt ze, onbewust de waarheid verdraaiend. Iedereen schreeuwt van opwinding. Het wordt Martin van harte gegund. Als Mona vertelt over het succes van het Big Brotherproject, staat iedereen juichend in de keuken. “Nu zijn we dus echt bekende Nederlanders!”, schreeuwt Ruud. De verwarring is compleet. Dromend over wat hen binnenkort te wachten staat verstomt het gesprek. Daarom vertelt Mona maar iets over haar eigen gevoelens: “Ik vind het geweldig om hier in te stappen. Ik heb geen moment getwijfeld of ik het zou doen. Het is wel heel moeilijk om in te vallen. Vooral het moment dat ik op die rode loper naar het huis liep en jullie bij de ingang stonden. Ik werd toen heel direct met jullie geconfronteerd. Jullie trekken nu al twee weken met elkaar op en dat is voor mij nadelig.” Mona heeft ook enkele krantenknipsels meegenomen over Big Brother.
Willem leest één van de berichten hardop voor en valt daarbij bijna van zijn stoel bij de volgende passage: “Sinds de opgebloeide romance tussen Bart en Sabine stijgen de kijkcijfers van het programma.” Iedereen ligt in een deuk. Het enige wat Sabine nog kan uitbrengen is “Wauw.” Ze weet niet wat ze met deze informatie moet doen. Ook Bart houdt zich afzijdig en zwijgt. Het lijkt hun relatie geen goed te doen, want vanaf dit moment ontwijken ze elkaar voor zover dat mogelijk is in dit huis. Geen onderwerp is te gek voor Mona. Terwijl de bewoners hebben afgesproken dat ze elkaar niets zeggen over wie ze genomineerd hebben, zegt ze ineens: “Toen Tara het huis verliet, zei ze te weten wie haar genomineerd hadden.” Wijzend op Bianca en Karin: “Ze dacht aan jullie.” Bianca en Karin reageren koeltjes. Bianca maakt zich veel meer zorgen over haar andere keuze. “Ik heb Martin genomineerd en daar heb ik echt spijt van”. Ook Maurice geeft toe dat hij Martin heeft genomineerd. “Ik wist echt niet wie ik moest kiezen, dus heb ik maar degene genomen die het laatst bij de groep is gevoegd.” Sabine stelt hem gerust: “Je hoeft je er niet voor te schamen, hoor.” Maurice is opgelucht als blijkt dat niemand het hem kwalijk neemt. De bewoners besluiten hierop om na de volgende nominatieronde elkaar direct te vertellen wie op wie heeft gestemd. Dat geeft iedereen zekerheid en voorkomt scheve blikken en roddels. Het is tegen vijven geworden donderdagnacht. Voor tien uur ‘s ochtends is er dan ook weinig te doen in het huis. Ruud staat om kwart voor tien op, voert (bloot) de kippen en snelt weer terug naar bed.
Toch zit iedereen om half elf aan de ontbijttafel. En dat is uitzonderlijk, want de afgelopen dagen hebben de bewoners niet meer samen ontbeten. De komst van Mona heeft dus een goede uitwerking op de groepsgevoel. Het is vrij stil aan tafel. Het is natuurlijk ook wel raar, na twee weken zo intensief met elkaar te zijn omgegaan, zit er nu een nieuwe gast aan tafel. Iedereen doet leuk en aardig, maar het blijft een beetje aftasten. Het gesprek komt toch weer op het succes van het programma en wat er allemaal uitgezonden is, en dat zal de komende dagen nog wel zo blijven. Om elf uur wordt Sabine in de dagboekkamer geroepen. Ze krijgt te horen dat de weekopdracht is geslaagd. Dat betekent dat het weekbudget van de bewoners met 50% is gestegen, en dat ze nu ƒ294,- te besteden hebben. Eindelijk wat meer beleg op het brood. Aan tafel maken ze een boodschappenlijst voor de komende week, en lopen nog even de gefietste kilometers door. Unaniem wordt besloten dat Ruud de routebeschrijving van de Ronde van Nederland krijgt. Hij wil thuis nog een keertje de route rijden. Dat zijn veel kilometers in je eentje, Ruud! Ondertussen krijgt Mona een rondleiding door het huis en de tuin. Alles wordt uitgelegd. Dat de kippen ’s ochtends eten moeten hebben, dat de was uitgewrongen moet worden, waar het keukengerei staat, en alle andere huishoudelijke zaken. Mona loopt nog wat onwennig rond. De sfeer in de groep wel is goed, maar Mona zal haar plaatsje nog wel moeten vinden. Het is voor haar natuurlijk heel moeilijk om in een groep terecht te komen die al zo hecht met elkaar is. Aan de andere kant beschikt zij over informatie die de andere bewoners graag willen hebben. Dat maakt haar weer heel interessant. Hoe Mona zich in de groep zal handhaven, zal deze week nog moeten blijken.
Na de lunch pakt Ruud zijn gitaar er bij. Met zijn allen bedenken ze een leuke tekst op de melodie van de single uit 1978: Big City van Tol Hansse. Het moet het ultieme Big Brother-lied worden. Ook Mona draagt haar steentje bij, hoewel ze nog niet echt haar plekje in de groep heeft gevonden. Op een gegeven moment schijnt het haar te veel te worden en trekt ze zich terug op de slaapkamer. Ze pakt er een boekje bij en slaat vol bravoure de eerste pagina open. Opvallend is dat ze geen woord leest. Nadenkend kijkt ze voor zich uit. Zou ze nu aan haar familie denken? Dat ze het even moeilijk heeft is duidelijk. Ze is alleen en hoeft zich niet groot te houden, ze laat haar tranen dan ook de vrije loop. Toch herstelt ze zich gauw. Mona veegt de tranen weg, tovert een stralende glimlach op haar gezicht en mengt zich vol frisse moed in de groep. De anderen schijnen haar trouwens niet erg te hebben gemist.
Al hun aandacht was gericht op het lied. Terwijl Mona voor de tweede keer probeert te lezen, hangen Bart en Maurice fluorescerende sterren op in de mannenkamer. Ze willen er een romantische kamer van maken om zo de dames hoffelijk te kunnen ontvangen. Sabine, Karin en Bianca gaan er ook gezellig bij zitten. Het theekransje is compleet. Waar blijft Mona? Denkt iemand er nog aan om haar er bij te vragen ? Nee. Big Brother ziet dat Mona in een dipje zit en haalt haar naar de dagboekkamer voor een privé onderonsje. Het praatje van Big Brother heeft haar blijkbaar goed gedaan. Mona:”Zo, dit waren mijn eerste tranen in dit huis.” Bianca probeert Mona op te beuren. “Op een gegeven moment wen je er wel aan en dan kun je jezelf uiten. Het komt wel goed, je moet er alleen tijd voor nemen.
Wij hebben die tijd al gehad. Je bent hier voor jezelf en je moet het wel leuk blijven vinden.” Ook Willem komt haar een hart onder de riem steken. Na een dikke knuffel van Willem verschijnt een glimlach van oor tot oor op haar gezicht. Ondertussen krijgen ze een nieuwe lading voorraden. De “oh’s” en de “ah’s” zijn niet van de lucht. Ze storten zich meteen op een zakje chocola. “Oh, dit is echt genieten!” Alleen Ruud is een beetje verdrietig. Hij moest zijn geliefde fiets vaarwel zeggen en dat zit hem toch een beetje hoog. “Ik mis onze fiets”, zegt hij sipjes, wat aan Maurice meteen de opmerking ontlokt: “Wat zit je nou te zeuren. Je hebt ons toch?” De plannen voor de avond worden besproken.