Ruud is hard aan het werk in de moestuin. Bart, Willem en Maurice zitten aan de keukentafel. Maurice borduurt, maar echt geweldig gaat dit niet. Hij vindt het wel leuk om te doen. “Het is niet zo dat ik het nu elke dag zou gaan doen als ik thuis ben “, verklaart hij tegen Bart. “Rudy wir haben kaffee”, roept Bart met een hoge stem. De anderen moeten lachen en Ruud komt snel binnen. Het valt Willem op dat, nu ze met zijn vijven zijn, ze veel minder in de woonkamer zitten. “Je hebt nu bijna een bank voor jezelf, daarom zitten we ook bijna de hele tijd aan de keukentafel. Dat zit wat knusser”, zegt Karin.
Fanatisme
Het gesprek gaat nu verder over het incident Rijkaard/Völler in de westrijd tijdens het E.K. van 1988. “Het was toch niet te geloven dat hij hem zo vol in zijn nek spuugde. Daarna kregen ze ook nog ruzie in de catacomben. De mensen van de security moesten de twee uit elkaar halen”, zegt Ruud. Ze praten nog even door over andere voetbalincidenten. Vooral Ruud schijnt de nodige ervaring te hebben op de groene mat. “Ik ben in het normale leven heel rustig. Maar in het voetbal, tsjonge, als ze mij een geweer in het veld geven dan zou ik de scheidsrechter zo kunnen neerschieten. Ook in de wedstrijd is er altijd wel een moment dat ik een persoon kan terugpakken als de tegenspelers irritant zijn.” Sport lijkt een hot item. Karin vertelt over haar evaringen met paarden. Hoe mooi ze het vindt om te doen. “Paarden voelen vaak al aan dat je iets graag wilt doen”, zegt zij. “Ik ga het in de toekomst ook steeds vaker doen.”
Talent niet gewaardeerd
Bart tracht even later gitaar te spelen, maar dit wordt niet geheel door Maurice gewaardeerd. Na een kwartiertje vraagt hij vriendelijk of Bart wil ophouden. Dat moet dan maar. Terwijl Maurice en Karin zich op het borduurwerk blijven concentreren, legt Bart een kaartje. Nu Ruud weet dat Karin handig is met naald en draad, maakt hij daar dankbaar gebruik van. Hij heeft nog een oud shirt, waar een gat inzit. Of Karin dat niet even kan maken? Maar natuurlijk. Want het is zonde om oude kleren weg te gooien. “Juist oude kleren zitten het lekkerst”, beaamt de enige vrouw van het huis.
Het is rustig ’s middags. Zo rustig, dat de bewoners denken dat het niet lang meer zal duren voordat de nieuwe mensen komen. “We hebben zelfs de intercom vandaag nog niet gehoord”, zegt Bart. Er moet iets aan de hand zijn. De mannen hebben echter geen zin om op de zaken vooruit te lopen. Ze zien wel. Alleen Karin en Maurice kunnen het niet laten om over de komst te fantaseren. Maurice: “Ze zullen wel samenkomen, zodat het wat makkelijker voor ze is.” “Als ze slim zijn, genieten ze nog even van alle dingen die in het huis niet te verkrijgen zijn. Zoals een patatje”, dagdroomt Karin.
Mediahype
Willem en Ruud zijn door het bezoek van zangeres Anouk wel nieuwsgierig geworden naar het leven buiten het huis. Het begint langzaam bij hen door te dringen dat Big Brother een enorme mediahype is. Ruud: “Als zelfs al artiesten als Anouk naar ons toe willen komen!” En ze weten nu dat de Big Brother single op 2 is binnen gekomen in de Mega Top 100. Willem verbaast zich hierover: “We leven in een rare wereld.”
3d-plaatje
Willem probeert een 3d-plaatje te bekijken. Deze speciale computerkunst hangt overal aan de muren van het BB-huis, maar werkt lang niet bij alle bewoners. Bij Willem slaat het plaatje wél aan. Hij staat versteld van het resultaat. Of zou hij van die grote ogen opzetten, omdat je scheel moet kijken? “Er zit hier een vorm in en dan zie je dus al die stappertjes”, meldt hij aan Bart. Die gelooft het allemaal wel. “Hang hem maar boven je bed.” Maar dat hoeft nu ook weer niet van Willem: “Dat doe ik maar niet. Je zou er stapelgek van worden.” Dat valt wel mee. Bart heeft alles weer goed op een rijtje. Hij denkt nog wel veel aan Sabine. Hij vindt dat vandaag de tijd rijp is om foto’s van haar te inlijsten.
Geheimen
Voordat de komst van de nieuwe bewoonsters wordt aangekondigd, zit het vijftal nog nietsvermoedend in de woonkamer. Ze hebben wel een klein vermoeden van wat hun staat te verwachten. Daarom vinden de meesten het ook tijd om hun hart nog even te luchten. Zoals Karin, die in het geheim aan Maurice vertelt: “Ik heb Bart nog nooit zoveel horen zeggen als de laatste paar dagen. Dat is echt leuk.” Maurice is het met haar eens: “Ik merk ook dat ik steeds beter met hem kan opschieten.”
De onderlinge sfeer tussen de vijf wordt steeds beter, de vriendschapsband steeds hechter. Daarom vindt Bart het ook nodig om iets op te biechten. Zijn geheim komt ter sprake als hij met de kookwekker speelt. Karin: “Vooral doorgaan zo Bart”, zegt ze grappend, “dan weet ik wie ik moet nomineren.” En meteen er achteraan: “O nee, daar mogen we het niet over hebben.”
Voor Bart is dit de aanleiding om zijn geweten te zuiveren. Bart: “Nee, we mogen geen afspraken maken over de nominaties. Ik heb een keer samen met Mona stiekem besproken wie we zouden nomineren. Hiervoor zijn we toen op het matje geroepen bij Big Brother. Hier voelde ik me later wel lullig over.” De vier bewoners luisteren ademloos toe. Hij vervolgt: “Het was helemaal niet mijn bedoeling om vals te spelen. Ik speel niet eens vals met een potje kaarten, dus helemaal niet met zoiets als dit programma. Ik was ook juist diegene die het hardst riep dat het doorgestoken kaart was toen Sabine en ik waren genomineerd. Dan is het oneerlijk als ik het wel zelf zou afspreken.”
Zijn huisgenoten vatten het goed op: “Ik ben blij dat je het gezegd hebt, dan heb je tenminste schoon schip gemaakt”, zegt Ruud als eerste. “Ik ben blij dat ik het nu eindelijk heb kunnen vertellen”, sluit Bart af.
Ontvangst
Dan is het tijd dat Anouk en Cyrille het huis binnengaan. Het is voor iedereen een spannend moment. Anouk komt moeilijk uit haar woorden: “Ik heb nu niets te melden, ik sta echt te trillen op mijn benen.” Cyrille daarentegen geeft meteen haar visitekaartje af: “Ik breng jullie heel veel vreugde. Zeker weten.”
Vervolgens schieten de vragen en opmerkingen door het huis. Willem: “Anouk, ben jij nu het lieve meisje?” Ze geeft geen antwoord. Dan Cyrille maar: “Ik ben waarschijnlijk het stoute meisje.” Anouk: “Ik ga nu onwijs lopen minderen met roken.” Cyrille: “Ik liep net gewoon mijn familie voorbij. Ik was helemaal wazig.”
Er worden een heleboel foto’s tevoorschijn gehaald om de ‘oude’ bewoners beter te leren kennen. Mona, Bianca en anderen passeren de revue. Karin lacht wat, maar mengt zicht niet in het gesprek. Zij zit er de hele avond al stil bij. Ze is overdonderd door de komst van deze vrouwelijke ‘concurrenten’. Totdat Anouk vraagt waar haar foto’s zijn. “Ach die zijn stom.” Maar ze haalt ze wel op.
Ruud en Cyrille kunnen het snel samen vinden. Helemaal als zij bekent van zingen te houden. Ruud lollig: “Wil jij met mij een nummertje maken?” En even later als ze een kledingstuk uittrekt tegen de warmte: “Ja, trek jij maar eens wat uit, ja.” Willem waarschuwt haar alvast: “We hebben best een grof taaltje hier.” Anouk: “Het is lachen om jullie in het echt te zien.” Ruud zegt dat ze eigenlijk heel gewoontjes zijn, en toont dat door ongegeneerd in zijn oren te pulken. Welkom, dames.
Als de bewoners eenmaal gesetteld zijn en de koffers en de bedden goed zijn gezet, klitten ze in de woonkamer gezellig bij elkaar. De nieuwe bewoonsters passen zo op het eerste gezicht best goed in de groep. Anouk vraagt aan Cyrille: “Ga jij hier nou de hele avond dansen en zo, omdat je het ook als werk doet?” Cyrille blijft vriendelijk: “Het is niet iets dwangmatigs, maar als ik even iets actiefs wil doen, zal ik zeker gaan dansen.” Anouk zit duidelijk nog met een hoop vraagtekens. “Zijn er allergieën in huis?”, vraagt ze ineens. Karin springt er meteen bovenop: “Ja, Bart is allergisch voor katten.” Bart moet lachen. “Ach, houd je bek toch”, roept hij. Zou Bart het menen? Maurice wil wel eens weten, wat de nieuwe bewoonsters eigenlijk van katten vinden. “Voor mij hoeft het niet zo”, zegt Cyrille. Anouk zegt, dat ze alles best vindt. Maurice maakt er een geintje van: “We zouden het er niet meer over hebben”, roept hij. “Ja, dat zeg je elke dag”, is het laconieke commentaar van Bart. De bewoners zitten later nog bij elkaar in de woonkamer. Cyrille past zich het snelst aan haar nieuwe omgeving aan. Anouk doet heus haar best, maar ze stelt zich gewoon een stuk minder prominent op in de groep, dan Cyrille. Iedereen heeft zijn hoofd naar het borduurwerk van de afgelopen dagen staan, behalve Maurice. Die gaat verder met het maken van zijn autootje. “Die Anouk, wat vind je daar nou van”, vraagt Karin voor de grap, als Anouk naar buiten loopt om een sigaretje te roken. “Een lekker wijf’, zegt Willem lachend. “Hé, ga jij ook even weg?”, zegt Willem tegen Cyrille. “Nee, ik vind het net gezellig”, zegt ze en blijft lekker zitten.
Favoriet programma
Even later komt Anouk er weer bij zitten. “Toch wel raar, dit is mijn favoriete programma en nu zit ik er zelf in.” De bewoners houden het bijna niet droog bij deze mededeling en ze proesten het uit van het lachen: “Je favoriete programma?” Op een gegeven moment schalt de Big Brother-stem door het huis. “Omdat de twee bewoners het nog nooit hebben gehoord komt hier het Big Brother lied. De twee nieuwelingen luisteren aandachtig. Ook de andere bewoners zijn enthousiast en ze zingen hard mee. Na afloop van het lied bedankt Cyrille Big Brother voor deze vriendelijke geste. Dan gaan Ruud en Willem verder met hun potje tafeltennis.
Slaapkamerpraat
Anouk is haar kleren aan het uitpakken. Bart komt even later een praatje maken. Ze praten over het studeren en de studentenstad Leiden. Dan gaat Bart weg en komt Cyrille. Ze bekijken een poster met daarop verjaardagen en foto’s van de vriendinnen van Anouk. Ze hangen in ieder geval al een paar foto’s op. Tien minuten later besluiten de bewoners naar bed te gaan. Ruud geeft iedereen drie zoenen. Is dit een of ander nieuw ritueel? Alleen Cyrille, Anouk, Bart en Ruud zitten nog gezamenlijk in de woonkamer. Er wordt nog een sigaretje gerookt en wat gepraat over het massageverleden van Ruud. “Zeg Ruud, kun je mij morgen even goed masseren?”, vraagt Anouk. Dat wil Ruud wel. Vervolgens gaat het over de taakverdeling in het huis. “Je voelt zelf aan wat je gaat doen, het gaat automatisch. Je rolt er vanzelf wel in”, zegt Bart. De sigaretjes zijn op en de bewoners gaan, moe maar voldaan, naar bed. Het lijkt er in ieder geval op dat de twee nieuwkomers al aardig door de groep zijn opgenomen. Morgen zal blijken in hoeverre ze al door de groep zijn opgenomen.