Tegen half elf worden de bewoners de volgende dag door de stem van Big Brother wakker gemaakt. Karin is er als eerste uit en in rap tempo kleedt ze zich aan. Dan roept ze de anderen, die minder haast hebben hun warme bed te verlaten. Bart is de tweede die uit bed komt. Met een slaperig hoofd loopt hij de tuin in en geeft de kippen te eten. De eieren worden geraapt en vijf minuten later staat er een kom beslag op het aanrecht. Als ook Ruud en Willem in de keuken zijn, wordt het ontbijt bereid. Een half uurtje later zit iedereen aan de pannenkoeken. Psychisch bereiden ze zich voor op hun derde poging om de kerstboom in elkaar te zetten.
De top is bereikt
Na het eten wordt opnieuw de boom afgebroken. Het middenstuk laten de bewoners staan, dat wordt alleen kleiner gemaakt. Dan wordt er weer gebouwd en in sneltreinvaart stapelt het viertal de blokjes op. Als Karin in de lach schiet, wordt er even gemopperd, maar niemand is echt boos. Ruud loopt nog even naar de keukentafel om het origineel na te kijken. Hij kan geen fout ontdekken en gaat verder aan zijn deel van de boom. Dan houdt hij het voor gezien en gaat koffie zetten. De anderen bouwen verder en de boom nadert zijn voltooiïng. De laatste laag wordt geplaatst en Ruud komt met het topje naast de boom staan. Even later is de boom compleet en staat iedereen vol bewondering te kijken. Willem: “Dat is snel gegaan. Zullen we er nog eentje bouwen?”
De boom is af. Het heeft veel pijn en moeite gekost. Trots pauzeren de bewoners met koffie aan de keukentafel. Ze moeten goed overdacht aan de sneeuwpop beginnen: de volgende uitdaging. Het zijn vervolgens vooral Bart en Karin die zich over de sneeuwpop bekommeren. Willem gaat op bed liggen terwijl Ruud hout gaat hakken.
Bart probeert een basisblok na te bouwen. De basis van de sneeuwpop ligt er al, alleen de verbinding moet nog gemaakt worden. Bart goochelt met grote en kleine blokken en weet de hoeken en losliggende stukken aan elkaar te binden.
Het eerste probleem met de sneeuwpop dient zich echter snel aan. De tweede laag moet uitsteken naar buiten. Karin is er niet zeker van hoe ze dat moeten bewerkstelligen. Geen paniek. Samen met Bart lost ze het deskundig op, zoals ook de andere problemen die ze samen oplossen. Ruud en Willem geven er niet zo heel veel om. Voetballen in de tuin is veel interessanter.
Bart en Karin laten zich er niet door afleiden en bouwen flink door. Samen krijgen ze de hele sneeuwpop af. Ruud en Willem komen er op het eind wel bij, maar steken niet echt hun handen uit de mouwen.
Avondje vrij
Na de teleurstellende vertraging met de kerstboom, verloopt de rest van de opdracht volgens schema. Met zijn allen zitten zij op de grond de sneeuwpop te bewonderen. “Nou dan gaan we zo een happie eten, erna een boekje lezen. Hebben we vanavond een avondje vrij”, stelt Willem, terwijl hij toch weinig aan de opdracht heeft gedaan vandaag.
Ook Ruud rust uit na de vele uurtjes Lego-arbeid. Ruud: “Ik kan me niet voorstellen dat ik over twee weken mijn vriendin weer zie. Drie maanden vind ik lang zat.” Bart vraagt zich af: “Heb je niet iets van: ik blijf wel even hier, doe af en toe een leuke vrouw in de voorraadkast en ik hou het wel vol?” Ruud moet hier hard over nadenken, maar zegt dan: “Ja, heerlijk geen gezeik aan mijn kop.” Even later heeft hij zich bedacht: “Nee joh, drie maanden is genoeg.”
Aanvallen
In afwachting van de pizza maakt Karin zich op. Willem maakt gebruik van de vrije tijd – hij hoeft eens niet te koken – om aan zijn conditie te werken. Op de hometrainer vergroot hij bovendien zijn honger. En dan is het er eindelijk: pizza, pizza, aaaaah pizza! Karin heeft de tafel al gedekt dus ze kunnen meteen aanschuiven. Ruud glundert: “Godverdikkie zeg.” Hij doet een heel kort schietgebedje en ze vallen meteen aan. Behalve een paar keer ‘hm’ en ‘lekker zeg’, zeggen de vier niks. Pas als Karin haar buikje rond heeft gegeten, richt ze het woord tot de anderen. Veel is het niet, ze vervalt in herhaling. “Wat was dit lekker zeg,” verzucht ze.
Na het eten is het tijd voor een bad, alleen hebben ze een probleem. Ruud krijgt de kachel niet aan. Ze hebben niet genoeg hout en wat ze hebben is nat. Hij probeert het met de pizzadozen en wat terpentine, maar dit helpt niet echt. Als Bart een kijkje komt nemen, legt Ruud hem uit wat er aan de hand is: “Weet je wat het probleem is? Het hout is een beetje nat.” Bart heeft dit al lang in de gaten: “Laat een beetje maar weg.” Als de mannen door hebben dat het niks wordt met hun bad spelen ze maar een potje ping pong.
Uiteindelijk lukt het de bewoners het hout van de badkachel brandend te krijgen. Langzaam stijgt de temperatuur. Tijdens het wachten op het warme bad besluiten Bart en Ruud even te tafeltennissen, terwijl Karin de kerstboom versiert met Lego-kaarsjes. Uit de keuken komt een heftig gekreun, Ruud en Bart doen de tennisspelers Seles en Hingis na. Tegen middernacht besluit Bart dat de temperatuur hoog genoeg is. Na een extra houtblokje op het vuur gegooid te hebben, haalt hij het deksel eraf en stapt als eerst het bad in. Ruud kijkt nog even naar de thermometer, die 37 graden aangeeft. Karin komt enthousiast de tuin in en klimt als tweede in bad. Willem komt er ook bij en als laatste duikt Ruud, die een zonnebril heeft opgezet tegen het felle licht van de tuinlampen, als laatste het bad in. Dan krijgt Karin het op haar heupen en klimt snel het bad uit, op weg naar de warme huiskamer. De mannen blijven zitten en genieten van het warme bad, terwijl ze een imitatie van huilende wolven ten beste geven.