Motto: Ik ben erg sociaal en vrolijk en ik blijf graag plakken.
Naam: Willem
Leeftijd 1999: 37 jaar
Trefwoorden: zorgzaam, actief, vaderfiguur, regelaar
Status: Derde plaats behaald op 30 december 1999
Profiel
Deze man is werkzaam in de horeca en is daarnaast docent bij de middelbare hotelschool. Hij houdt van ordelijke en praktische degelijkheid.
Hoewel Willem in het begin niet echt opviel in het Big Brother huis, kreeg hij later de waardering die hij verdiende. De Willem Fanclub liep als een trein! Andere fans op het Internet vonden dat Willem stevig onderwaardeerd werd voor zijn activiteit in de keuken. Vandaar dat zij de Willem Support Page oprichtten.
De rustige kok Willem werd tegen het einde van Big Brother weer een stuk minder populair toen hij Ruud in de laatste stemronde nomineerde. Voor Ruud kwam dit als donderslag bij heldere hemel. Dit heeft mede bijgedragen aan de grote afstand waarmee hij op de laatste dag van Bart verloor.
Na Big Brother zijn we Willem nog een paar keer tegen gekomen. Onder andere als gelgenheidskok bij het programma Koffietijd. Als snel was hij echter uit de publiciteit verdwenen.
Willem in 2000
“Dit mag ik mijn kinderen nooit meer aandoen!”
Zij zag mij voor het eerst na 106 dagen weer in levende lijve terug en barstte in tranen uit. Zo had ik mijn jongste dochtertje Rosanna in haar leven nog nooit meegemaakt. Voor geen goud kruip ik nog een keer in een Big Brother-huis. Dit mag ik mijn kinderen nooit meer aandoen.
Om halfvier in de ochtend verlaat Willem met zijn broer Douwe de feesttent in Almere. Een taxi brengt de broers naar een hotel op een onbekende plaats. Na enkele uren slaap, een ontbijtje en een beetje pijn in mijn dak, gaan ze naar Douwe huis, waar schoonzus Ellie het tweetal liefdevol ontvangt.
De kleine Rosanne (5) blijft angstvallig dicht in Willems buurt. De voorzitter van de fanclub belt.
Dat kun je je toch haast niet voorstellen, zegt Willem als hij het telefoongesprek heeft beëindigd. Ongelooflijk, er zijn 1500 leden, mensen die alles voor je doen en regelen. Hoe bestaat het dat je op zo’n ongelooflijk voetstuk wordt geplaatst. Neem de binnenkomst in de hal en de zaal gisteravond na het vertrek uit het huis. Al deze mensen die je allemaal kennen en een hand willen geven, terwijl ik niet eens weet zie zij zijn.
Het verblijf had voor mij nog best wat zwaarder gekund, voor Bart en Ruudje ook wel, al zaten we voor mijn gevoel in het huis op water en brood. En zo was het vaak ook. We aten brood met suiker; boter was er vaak niet. Wel water, veel water. Dom Perrier noemden we het zelfs op een gegeven moment. Natuurlijk was er ook gewoon eten, zoals aardappelen en vlees, maar alles heel minimaal. Niet meer dan 80 gram per persoon. Toch slaagde ik er telkens in om met heel weinig ingredienten lekkere maaltijden klaar te maken. Ik deed het graag, het hield me bezig en ik nam er alle tijd voor, want die had ik genoeg.
Ik had ook tijd om na te denken. Je kent waarschijnlijk mijn voorgeschiedenis, de scheiding van mijn vrouw. Ik heb nog steeds ongelooflijk veel respect voor haar. Ik zat daar veilig. In die zin zat ik daar ook een beetje in therapie.
In de nacht nadat Maurice het huis had verlaten, hoorde ik in mijn slaapkamer om twee uur iemand buiten brullen. Hij schreeuwde zijn longen uit zijn lijf: Jij bent de grootste matennaaier, vieze nare klootzak, vieze hufter, en woorden die je in geen enkel woordenboek terugvindt. Het raakte me tot op het bot. Er ging van alles door me heen, ik begont te malen. Waar heb ik dit aan verdiend? Hoe ben ik naar buiten gebracht? Natuurlijk vind ik het niet leuk dat ik de laatste drie weken een beetje in een negatief daglicht stond vanwege het feit dat ik Ruud heb genomineerd en daardoor blijkbaar als een matennaaier werd gezien. Voor mij moest Karin als enige overgebleven vrouw bij de laatste drie zijn. Ik moest nomineren, dat hoort bij het spelletje. Als ik ‘mens erger je niet’ speel en toevallig een vijf gooi waardoor er iemand af moet, dan doe ik dat toch ook niet omdat ik ’t zo leuk vindt?
Gelukkig kan ik nu alles relativeren. Je kkunt ook vinden dat er slechts 8,8 procent van de kijkers op mij heeft gestemd. Dan lijkt het weinig. Maar als je zegt: Willem er hebben bijna 350.000 mensen voor jou gebeld, dan heb ik het toch niet zo slecht gedaan.
Paul Romer zei tegen mij: Je hebt helden en anti-helden, en daar heeft hij gelijk in.
Een van mijn fijnste momenten in het huis was het optreden van Marco Borsato. Echt te gek, dat een artiest die ik kende. Van Anouk wist ik niet eens wie ze was. Ze stond opeens in de voorraadkamer en zei: Ik ben Anouk! Ik dacht dat ze een nieuwe bewoonster was. Het minst leuke in het huis vond ik de koude douche. We hadden slechts twee uur per dag warm water. Tussen 07:00u en 09:00u. Dus werd ik het liefst om 08:00u gewekt, ding even douchen en kroop daarna weer in bed.
Tijdens mijn verblijf in het huis heeft het mij het meest verbaasd dat we met een groep van negen man twintig rollen toiletpapier gebruikten. Onvoorstelbaar dat die vrouwen zoveel toiletpapier gebruiken! Ik dacht: waar blijft dat spul? Het lijkt wel of ze het opeten. Stom he? We waren de laatste week met z’n drieën, ik geloof dat we aan anderhalve rol genoeg hadden.