Zuinigheid
Zaterdagmiddag wassen Maurice en Bart af nadat ze een lunch voor hun medebewoners hebben voorbereid. De twee hebben een ei gepocheerd, met plakje kaas, ham en sla. Karin is een en al lof: “Het ziet er geweldig uit.” Maurice zegt trots: “Ja best wel hè, als Willem ons nou zoiets voorschotelt.” Maurice vraagt dan aan Willem: “Hebben we het goed gedaan?” Willem knikt met volle mond. Maurice: “En we hebben maar zo weinig gebruikt. Maar één plakje kaas, één ei, één boterham en één stukje sla.” Willem is trots op zijn leerlingen en zegt tegen Karin: “We hebben ze goed opgevoed.” Zijn medeopvoeder Karin is het hier helemaal mee eens: “Ze zijn hartstikke zuinig als ze straks het huis uit zijn.” Het schijnt een hapje van niks te zijn maar wel heel lekker want ze zijn gauw klaar met eten. Bart: “Nog eentje maken dan?” Maurice heeft hier wel oren naar: “Dat wilde ik net voorstellen.” Tijdens het afwassen hebben Bart en Maurice het nog over de broodjes die ze hebben klaargemaakt. Bart: “Het was wel heel lekker.”
Geen alcohol
Willem verschijnt aan tafel met een potje medicijnen. Karin leest de bijsluiter: “Oh, je mag geen alcohol, het beïnvloedt je rijvaardigheid. Maar daar heb jij toch geen last van.” Willem grapt: “Ja ik dacht al, ik zeg tegen Maurice dat hij kan wachten met het opleveren van de Porsche.” Het avondeten laat Willem niet in handen van de twee jongste bewoners. Hij neemt weer de heft in eigen handen. Maurice: “Ga je weer je hobby uitoefenen?” Willem vindt het niet nodig antwoord te geven. Karin vraagt of Bart en Ruud in bed liggen. Ja dus. Maurice: “Kunnen ze vanavond niet slapen. Gaan ze ons morgen weer vroeg wakker maken: de broodjes zijn nog warm. Verdomme!” Het is alsof Ruud het hoort want even later strompelt hij de keuken binnen. Hij verleent meteen assistentie bij het koken.
Niet thuis
Tijdens het natafelen vertelt Bart: “Ik weet van mezelf dat ik naļef ben en heb soms dingen niet door. Dan heb ik liever dat je het gewoon tegen me zegt. Ik schrik er echt van als ik het verplicht te horen krijgt, noodgedwongen zittend op een stoel.” Karin: “Oh nou zal ik even beginnen?” Bart zet zich schrap en zegt dan: “Pak je lijst er maar bij.” Karin lacht dan: “Nee hoor, grapje.” Willem spreekt zijn ideeėn over Bart in ieder geval niet uit. Gisteravond liet hij zich geringschattend over Bart uit. Maar nu Bart aangeeft dat hij liever heeft dat iemand recht in zijn gezicht zijn grieven uit, geeft Willem niet thuis.
Op de stoel
De bewoners besluiten ‘for the sake of music’ maar op de stoel plaats te nemen. Karin gaat als eerste. Bart leest nog even de regels voor. De eerste ronde. Een en al lof. Ruud: “Karin heeft een gedrevenheid. Waar haalt ze de energie vandaan? Ze is een echte doener.” Maurice: “Ik moet even nadenken.” Willem: “Ik heb in de Dagboekamer gezegd dat haar kinderen trots moeten zijn op zo’n moeder. Sterke persoonlijkheid.” Maurice probeert het nog een keer: “Ik vind dat Karin heel positief is. Ze kan heel goed luisteren en weet heel goed dingen te verhelpen en op te lossen.” Bart: “Karin is een echte moeder. Leuk dat jij een heleboel dingen doet. Eventjes dit en dat, je denkt er niet aan om aan iemand anders te vragen.” Karin bijt wat op haar nagels en voelt zich er niet echt makkelijk bij. Tweede Ronde met punten van kritiek. Maurice kan geen kritiek uiten op Karin. Willem: “Als je wat vertelt, ben je altijd gefixeerd op een of twee personen. Je kan het beter aan de groep richten.” Karin reageert meteen: “Ik vind het heel moeilijk om wat aan meerdere mensen te vertellen. Ik ben beter van een op een.”
Ruud op de stoel
Eerst komen de positieve punten aan bod als Ruud plaats neemt op de stoel. Maurice: “Ruud is iemand die heel erg kan genieten van momenten.” Karin: “Wat ik leuk vind aan Ruud is dat hij het kind in zichzelf heel erg heeft bewaard.” Willem: “Ruud is altijd goed gehumeurd en kan mensen heel goed oppeppen.” Bart: “Ruud laat zich nog uitdagen door iemand van 23. Ik heb gezegd als ik Ruud zie, zie ik mezelf over twintig jaar, alleen tien kilo lichter.” Nu de feedbackronde. Bart: “Je let niet op wat er in je omgeving gebeurt. Je bent soms echt compleet afwezig.” Ruud legt uit waarom: “Ik zit in mijn eigen droomwereld gevangen.” Willem: “Je schuwt de confrontatie. Eigenlijk ben je een beetje een zacht eitje. Je laat je makkelijk inpakken. Je bent best wel beļnvloedbaar.” Karin denkt dat Ruud naļef is maar niet zo naļef als hij doet. Maurice: “Je doet wel veel voor de goede vrede. Je kan toch niet alles leuk vinden?”
Muziek als beloning
Na toch wel een heftige ‘hot chair’-sessie krijgen ze de cd speler van Big Brother. Een beloning voor het met de billen bloot gaan. De lichten zijn gedempt en ze genieten van het zaterdagavondgevoel.
Direct na het spelletje op de Hot Chair gaat Ruud naar de Dagboekkamer. De anderen merken dat de opbouwende kritiek Ruud niet in de koude kleren is gaan zitten. Als Ruud weer terugkomt in de woonkamer geeft Bart hem een ondersteunende duw tegen z’n schouder. Willem vraagt: “Ben je er weer?” Als Ruud dat bevestigt, reageert Willem: “Denk erom geen gezeik, hé!” Eerst gaat Ruud alleen op een bank liggen. Later trekt hij bij als hij op een cd een snookermaatje tegenkomt. Dat blijkt een bekende DJ uit Breda te zijn. DJ Tiėsto. Ruud heeft een foto waarop hij samen met zijn vriend staat. De bewoners draaien wat echte oude rock. Daarna komt de trancemuziek van DJ Tiėsto aan de beurt. Iedereen gaat er eens goed voor liggen op de bank en de trance-klanken brengen de bewoners in hogere sferen. Big Brother dempt de lichten. Karin vertelt: “Dat zou ik zelf nooit luisteren.” Ze vind het wel lekkere muziek voor in de auto of om op te dansen. Wat later lijkt Karin emotioneel. Als Maurice vraagt wat er is, zegt ze: “Ik vind het gewoon mooi.” Bart gaat in de flow alvast brood bakken. Willem heeft deze muziek nu wel gehoord. Bart en Maurice vinden het wel lekker. Ruud: “Ik ben helemaal van de wereld.”
Wierrook
De bewoners drinken water uit wijnglazen. Maurice proeft en ruikt de inhoud van zijn glas: “Ik denk dat dit een Almere ’99 is.” Als er een bekend nummer komt, wordt er meegezongen. Iedereen beweegt mee op de maat van de muziek. Het geluid heeft veel impact op de bewoners. Gevoelens komen los. Ruud is drie keer naar een concert van Pink Floyd geweest, zo vertelt hij als de nummers van deze groep klinken. Daarna gaat Black Sabbath de speler in. Als oude rocknummers uit de kast worden gehaald, danst Ruud de hele kamer door. De bewoners branden wierrook op deze bijzondere avond. Ze mogen van Big Brother de cd’s en de speler de rest van de avond houden. Het is tijd voor Moby. Karin: “We kunnen de hele nacht muziek maken.” Wat later gaat Karin naar bed en spelen de mannen een spelletje kaart. Nog tot ver in de nacht schalt er muziek uit het Big Brother-huis.