Dag 17 lijkt een zware dag voor Willem te worden. Zijn dochter viert morgen haar twaalfde verjaardag en daar kan hij dus niet bij zijn. De meestal nogal nuchtere Willem heeft het er maar moeilijk mee. Hij moet er zelfs om huilen. Willem: “Het doet me meer dan ik had verwacht.” Maurice probeert hem op te beuren, maar weet in eerste instantie niet wat hij moet zeggen. Hij laat Willem aan het woord en biedt een luisterend oor. Willem schreef een gedicht voor zijn dochter als felicitatie maar als hij het voor wil lezen komt hij niet uit zijn woorden. Maurice geeft hem dan een goede raad: “Je moet het haar geven als ze wat ouder is. Later zal ze het fijn vinden om te weten wat je op dit moment voelt. Het komt wel goed hoor. Ze weten toch dat je een goede vader bent!” Mona komt binnenvallen: “Is dit een gesprek waar geen vrouw bij mag?” Onbewust geeft ze een luchtigere wending aan het gesprek. Als ook Sabine er bij komt heeft Willem zichzelf volledig hersteld.
Ondertussen heeft Karin het koud in de woonkamer en Bart wil haar wel even warm wrijven. Wat een lieve jongens toch in het Big Brother-huis! Eerst Maurice die Willem probeert te troosten en nu Bart die Karin warmte aanbiedt. Dat Karin het koud heeft is voor Ruud teken om de haard aan te steken. Mona heeft tussen de bedrijven door thee gezet. Het lijkt alsof zij haar draai heeft gevonden in het huis. Ze houdt zich niet meer afzijdig en eist haar plekje in de groep op. Als ze aan de thee zitten krijgt Ruud last van claustrofobie. Hij wil naar buiten. Ruud: “Laten we een terrasje pakken!” Een vliegtuig vliegt over het Big Brother-huis en allemaal rennen ze als uitgelaten kinderen naar buiten. Vol enthousiasme zwaaien ze naar het vliegtuig en blijven wachten in de hoop dat het terug komt.